Dag 8 en 9 : Vaassen - Hoenderloo

Het weekend van Hemelvaart staat een twee daagse wandeling gepland en het wordt zomers weer. Genoeg water, zonnebrand en een pet mee. Vanuit Apeldoorn vertrekken we met de bus naar Vaassen. Onderweg is geen koffiestop beschikbaar, dus daar beginnen we mee in Vaassen. Het is 11 uur als we langs kasteel Cannenburch lopen, ons bekend van het Maarten van Rossumpad.

Het eerste stuk langs de weg is wat minder, tot we het bos in duiken. We genieten van de schaduw en de sprengen. Dat blíjft mooi, dus even een fotomoment. Als we het bos uitlopen en een weg oversteken speuren we naar het bospad dat we volgens de gids in moeten slaan. Niet te vinden, dus lopen we op gevoel nog maar een stukje door tot we weer de markering zien. Door het bos en langs weilanden met schapen en lammetjes gaan we verder. Goed opletten want we kruisen het Maarten van Rossumpad.

Verderop gaan we over een wildrooster het Kroondomein Het Loo in. Alle bomen in het domein staan er keurig bij. Slechts een enkele omgevallen boom, heel anders dan we in het Hoge Veluwe park zagen. Er is een keuzemogelijkheid tussen het bronst-pad

of de originele route. Helaas is er geen markering, dus voor we het ontdekken zijn we al een eind gevorderd op het bronst-pad. We tellen de zijpaden tot de afslag naar de Kathedraal, een bronzen kunstwerk. Eerst passeren we nog een hutje langs het pad met een gedenksteen ervoor. Al weten we ongeveer waar de 40 bronzen boomstronken zich moeten bevinden, toch blijkt het lastig te ontdekken tussen de gewone bomen. Het monument heeft de vorm van de kathedraal van Reims. Het was een kado van Koningin Beatrix. Even verder zien we wat volgens ons boekje een grote eik moet zijn met een gedenksteen van Peter Gerrits ervoor. Mijn vriendin weifelt of de eik geen beuk is, maar een imposante boom is het wel.

Na een flinke pauze gaat het laatste deel vandaag door de Hoog Soerensche Bosschen. Heerlijk uit de zon, af en toe een briesje. Goed te doen. Nog voor 16 uur zijn we in onze overnachtingsplaats Hoog Soeren.

We lopen de lange straat Hoog Soeren af op zoek naar nr 8. We besluiten te kijken of ze thuis zijn. Na 2x aanbellen, die we beide niet horen, probeer ik het nog eens met mijn mobiel. Ook geen contact. We besluiten op een van de terrasjes in het dorp wat te gaan drinken en het over een uurtje nog een keer te proberen. Als we net willen plaatsnemen in de boomgaard bij het hotel in Hoog Soeren wordt ik teruggebeld. Onze gastheer is thuis en we zijn welkom. Weer doet de bel het niet maar geklepper met de brievenbus helpt. Tot onze grote verbazing komen we in een klein monumentaal pand. Een keuken, woonkamer, badkamer en zolder met bedden voor ons ter beschikking. Wat een luxe. Een aan te bevelen adres van 'Vrienden op de Fiets'. Na een heerlijk kopje thee gaan we opnieuw naar de boomgaard bij het hotel. Een koud pilsje hebben we wel verdiend. Het eten is voortreffelijk. De dag eindigt met een kopje koffie op de bank hangend voor de buis.

De volgende morgen om 8 uur brengt de gastvrouw een dienblad met een heerlijk ontbijt. Wat een verwennerij. Om 8.45 gaan we vol goede moed op pad, wetend dat we een

erg warme dag tegemoet gaan met veel open heide en zandvlaktes. Ieder stuk met schaduw is meegenomen. Na een prachtig slingerend bospad komen we bij de Asselsche heide. Het pad is goed aangegeven dus dat valt mee. Een deel van de route gaat langs het spoor, halte bij Assel en dan het bos weer in. Erg jammer dat we de snelweg heel duidelijk horen. Op een splitsing zien we een bankje, even afkoelen en wat drinken. Twee huifkarren komen uit het bos. Vanuit het bos wandelen we langs een meertje van afgegraven veen, een schitterende plek. Hadden we

dit eerder geweten dan was dit een betere pauzeplaats geweest.
Een pittig deel door het Caitwickerzand en dan langs en over de snelweg op naar Kootwijk. Op een schaduwrijke plek op een terras tanken we bij met een heerlijke uitgebreide lunch, schoenen uit om de voeten te laten afkoelen. Kijkend in de gids blijkt dat we eerder een stuk van het pad gelopen hebben: onderweg van Harskamp naar Garderen.

We zijn goed uitgerust en energiek wandelen we richting Kootwijkerzand.

Onderweg treffen we nog twee dames die de route in tegengestelde richting lopen. We twijfelen of we de juiste afslag hebben genomen en niet per ongeluk richting Harskamp lopen. Maar nee, we zitten goed. Het oversteken van Kootwijkerzand verloopt beter dan verwacht, de markering is duidelijk. Ook de afslag naar Radio Kootwijk is goed aangegeven. Het is erg warm. Halverwege onder een boom in de schaduw koelen we even af. In de verte zien we het statige betonnen

gebouw verrijzen. Nog een paar afslagen en we komen bij de (gesloten) ingang. In de schaduw op een muurtje gaan de schoenen weer uit, heerlijk. We zijn trots op hoe we het doen ondanks het warme weer. We drinken veel water en zorgen voor voldoende rust en afkoeling. Nog maar 8 km te gaan. Via een bospad komen we opnieuw bij een zanderige vlakte, maar het duurt niet lang voor we weer afslaan naar een smal bospad.
En dan gebeurt het...

Zeer onverwacht klapt mijn enkel dubbel (kuil?) en gil ik van de pijn. Ik voel gelijk dat het goed mis is. Met hulp van een passerende wandelaar (Niels) wordt 112 gebeld. Mijn enkel wordt tijdelijk ondersteund door een boomstronk om de pijn te verlichten. De wandelaar wacht bij de weg op de ambulance. Eerst verschijnt een motoragent, dan nog een en een boswachter. De ambulance is onderweg maar kan deze plek in het bos niet bereiken. Een mountainbiker stopt, stelt zich voor als arts en kijkt / vraagt e.e.a. na om hulp te bieden. Mijn schoenveter wordt losgemaakt, dat geeft wat verlichting. De ambulance blijft aan de weg staan, de verplegers worden met een golfkar naar onze plek gebracht. Na een infuus met pijnstillers en het aanbrengen van een spalk wordt ik in de golfkar getild. Rustig aan naar de weg, hobbels vermijdend. Inmiddels zijn de kinderen geïnformeerd en Klaas is stand-by om me te halen. In het Gelre ziekenhuis in Apeldoorn gaat het snel. Een chirurg checkt de foto's; een kleine breuk Wever A. Er is geen operatie nodig, er wordt een drukverband aangelegd. De enkel is al zo dik dat gips minder geschikt is: het knelt en trombose ligt op de loer. Vervolg: Na een week melden bij een regionaal ziekenhuis voor verdere behandeling.
Geen traject meer deze zomer (:

Alle foto's van Vaassen - Hoenderloo

Veluwe Zwerfpad Variant B en C

Bevrijdingsdag! Ik neem een vroege trein om de drukte van militairen in Ede-Wageningen voor te zijn. In de trein en op het station kom ik diverse groepen militairen in vol ornaat en behangen met medailles tegen. Daar ontmoet ik ook volgens afspraak mijn vriendin om samen de bus naar het park de Hoge Veluwe te nemen.
Mooi op tijd arriveren we bij ingang Otterlo. De buschauffeur vertelt de inzittenden dat toegangskaartjes voor het park bij hem of bij de Entree te koop zijn. Ik besluit niet in de rij te gaan staan, maar bij hem een kaartje te kopen. Met portemonnee en toegangskaartje in de hand willen we uitchecken met de OV-kaart. Oeps, kaart zoek. Wel ingecheckt maar nu nergens meer te vinden. We besluiten de tijd te nemen om alle zakken en tassen te doorzoeken en ondertussen mee te rijden naar het Museonder, waar onze wandeling zal starten. Ook daar nog steeds de OV-kaart niet gevonden. De chauffeur helpt heel vriendelijk, zoekt zelfs nog in zijn geldbuidel, niets. Ik laat naam, adres en mobile nummer achter voor het geval de kaart toch gevonden wordt.

In het restaurant genieten we eerst van een kop koffie voor we op pad gaan. De markering op dit gedeelte is rood-wit, goed opletten dus! Het beginpunt met ANWB-paddenstoelnummer is niet te vinden.

Bij de bushalte gebruiken we de gps om daarmee het juiste pad te zoeken. Dat lukt en vrolijk gaan we op weg naar de Otterlose duinen. Eerst een stuk door het bos met de nodige heuvels om te beklimmen. Op een van de toppen genieten we van het uitzicht, maken wat foto’s en lopen de hei op. Achteraf blijkt dat we niet goed opgelet hebben. We zijn van de route afgedwaald. Met de gps kruisen we een deel van de heide tot we weer op de route zijn. Plots gaat mijn mobiel. Het is de buschauffeur, de NS-kaart is gevonden. Hij zal hem opsturen naar mijn huisadres. Opluchting!.

In de verte zien we het Jachthuis Sint Hubertus liggen. Voor we daar zijn lopen we om twee vennen heen, beklimmen nog een uitzichtpunt en kronkelen over een vlonderpad

richting de hoeve. Ondertussen gezellig babbelend over een net geboekte vakantie van mijn vriendin naar Nieuw Zeeland. We zijn allebei al eens met een rondleiding door de hoeve geweest. Best leuk om nog eens te doen, maar daarvoor is nu geen tijd. Door een flink stuk bos wandelen we richting Hoenderloo. De camping die we vlak bij Hoenderloo tegenkomen onderwerpen we even aan een kleine inspectie. Mijn vriendin heeft plannen om hier nog eens een weekendje te gaan kamperen en is nu dus voorbereid. We besluiten niet het dorp in te gaan, maar door te lopen.

Inmiddels zijn we overgestapt op kaart C3. De aaneenschakeling van de kaarten B3, C3,

C2 naar in/uitgang Schaarsbergen is lastig. De beschrijving laten we maar voor wat het is. De paalnummers komen niet overeen met die op de echte paaltjes staan. Met kaart en inmiddels weer geel-rode markering doen we ons best niet te verdwalen. Bos en heide wisselen elkaar veel af vandaag, evenals de stilte. Op een bankje genieten we even van het prachtige uitzicht en onze boterhammen. Bijna geen andere wandelaar te bekennen. We komen weer terug bij de koperen kop, en het restaurant bij het Museonder. Tijd voor koffie. De gekochte muffin stoppen we in onze tas voor later op de middag.

Een lang gedeelte van bijna 10 km over de heide volgt. Soms lopen we langs de kant van

het pad om het rulle zand te vermijden. De route zigzagt door het gebied om de Pollen, een grote zandvlakte, heen. Het Deelense Zand laat zich van zijn beste kant zien. Het weer is heerlijk om te wandelen. Je moet er niet aan denken hier met 25 gr in de zon door het rulle zand te lopen. Op een bankje met een fenomenaal uitzicht over de heide smikkelen we de heerlijke citroen muffin op. Weer energie genoeg voor het laatste stuk. Het C2 deel gaat hoofdzakelijk

door de bossen heen. Wat opvalt zijn de vele omgevallen of geknakte bomen. Niets is opgeruimd, het lijkt er al jaren te liggen. Dit deel van het bos is erg oud en wordt waarschijnlijk aan de elementen der natuur overgelaten. Het is nog even zoeken en kronkelen voor we de uitgang van Schaarsbergen bereiken. Op het laatste moment spotten we in de verte nog een hert. Wat een geluk!
Bij de uitgang Schaarsbergen ontvangen we nog wat informatie over de camping en openingstijden van het park.

We hebben Variant A, B en C van het Veluwe Zwerfpad volbracht. Rest nu de vraag: "Op naar de bushalte of toch liever direct het pannenkoekrestaurant aan de overkant van de wegn in?". We besluiten om eerst even te kijken wat de vertrektijden van de bus zijn. Bij de halte staan al wat mensen te wachten en achteromkijkend zien we net de bus de hoek om komen. Het besluit is snel genomen. Met ca 30 km in de benen nog even een sprintje om de bus te halen. We puffen lekker uit tijdens de rit naar Arnhem, waar we nagenieten en ons tegoed doen aan een heerlijke Rubensspies met frietjes en sla!

Alle foto's van Veluwe Zwerfpad variant B en C : Museonder - Jachtslot Sint Hubertus - Schaarsbergen