Dag 11: Loenen - Coldenhove

De weersvoorspelling geeft aan dat we sneeuwbuien, hagel en gladheid op deze wandeldag kunnen verwachten. Stoer als we zijn gaan we het er toch op wagen. Vanuit station Arnhem samen met de trein naar Dieren enn dan bus 43 naar Loenen. Het is een bouwkeet rond station Dieren, dus het is even zoeken naar de bushalte. Achter elkaar rijden de bussen langs de tijdelijke halte. Ook bus 43. Vanuit het bushokje snel de warmte van de bus in want het sneeuwt inmiddels flink. Mijn vriendin merkt na ca 10 minuten rijden op, dat we langs een pannenkoekrestaurant rijden in Rheden en krijgt dan argwaan. We rijden de verkeerde richting uit: naar Arnhem, in plaats van Apeldoorn. Met hulp van de vriendelijke buschauffeur stappen we uit en aan de overkant van de weg in Velp wachten we op de bus die de goede kant op gaat, weer langs station Dieren, en dan verder naar Loenen. Balen van het tijdverlies, maar aan de andere kant zitten we warm en droog in de bus terwijl de natte sneeuw tegen de ramen slaat. Toch niet echt wandelweer.

Als we rond 11 uur in Loenen uitstappen zijn we aan koffie en een warme wafel toe. Het is daarna droog en we zetten er flink de pas in. We lopen Loenen uit en duiken het Loenense Bos in. Hier en daar flinke plassen waar we om heen moeten lopen maar het bos is prachtig. We komen uit bij de Schaapskooi. Deze ligt aan een open grasgebied waarvan de bodem bedekt is met sneeuw. Paaltjes met de geel-rode markering duiken op in de verte, zo kunnen we de richting bepalen om deze vlakte over te steken. Prachtig gezicht dat winterse landschap.

We duiken opnieuw het bos in. Op de buienradar hebben we gezien dat er over een uurtje een front met nattigheid aan komt, sneeuw of mogelijk regen?

Verhalen uitwisselend, daarvoor is zo’n dag ook bedoeld, bereiken we de eerste heidevlakte. Niet in bloei maar wel erg mooi. Langzamerhand dwarrelen de eerste sneeuwvlokken neer en de heide wordt bedekt met een witte laag. Wat een mooi gezicht. Op een heuveltje kijken we om ons heen en genieten van het uitzicht. We vergeten even dat de vlokken ons ook nat maken. Bij de bosrand denken we dekking te zoeken tegen de inmiddels flinke sneeuwbui. Tot we geen markering meer zien en beseffen dat we niet het bos in hadden moeten gaan, maar langs de rand verder moesten lopen. Terug naar de hei en dan verder. Midden op de heide loopt een deel van het pad over een verharde weg. De beschrijving in onze gids geeft aan dat er na ca. 600 meter een afslag moet komen.

Turend door de sneeuwvlokken die ons gezichtsveld deels belemmeren worden we ongerust dat we de afslag zullen missen. Net op tijd zien we rechts een nieuw stuk heide en ook de afslag. Dwars over een smal pad kruisen we de heide tot we bij een bredere weg uitkomen en deze verder volgen. Het laatste stuk langs de rand met doorsteek naar de bosrand blijkt nog een zoekplaatje te zijn. Even een stukje terug, het pad langs een stapel gekapte boomstammen en dan het bos weer in. Het is gelukkig weer wat minder gaan sneeuwen. Kronkelend door het bos lopen we verder. Een bijzonder deel van dit stuk door het bos is de geul waar we langs wandelen. In de diepte zien we een beek met aan weerskanten een houten kantwering.

Even verderop zien we door de bomen vakantiehuisjes opduiken van het park Landal Coldenhove. Daar willen we even bijtanken en besluiten wat we verder zullen doen. Het is nog een flink stuk tot de ingang en de brasserie op het Landalterrein. We klimmen de trap op naar een kraam waar oliebollen verkocht worden. Het is half drie als we de brasserie ingaan. Tijd voor iets warms. Tot onze ontsteltenis zijn beide mobiele telefoons leeg. Gelukkig een powerbank voor de ene om op te laden en bij de keuken een geleende lader voor de andere. Bereik hebben vinden we een must!

Het is nog ca. 10 km naar Dieren. In deze tijd van het jaar is het rond 16.30 bijna donker, onverantwoord om het traject naar Dieren vandaag nog te lopen. Plan is om met de bus via Brunsum terug te gaan naar Arnhem. De serveerster weet niet precies waar de bushalte is dus wagen we het rond 15 uur erop om snel door te lopen om de buurtbus van 15.12 nog te halen. Gokkend om links af te slaan richting de halte stappen we stevig door. Dan zien we ineens de buurtbus aankomen rijden en steken onze hand op. De vriendelijke chauffeur stopt, geeft ons te kennen te gaan zitten en later met de OV-kaart in te checken. Tot onze grote verbazing rijdt de buurtbus het Landal-park in om vlak bij het restaurant te stoppen bij een halte. We hadden daar dus ook in kunnen stappen.
Een klein kwartier later worden we afgezet bij station Dieren en nemen de trein naar Arnhem. Mijn vriendin kent daar aardig de weg en we vinden een gezellig eetcafé, waar we opwarmen en genieten van een glaasje port en een warme hap. Samen berekenen we de komende haalbare loopafstanden van het Veluwe Zwerfpad en maken direct ook twee afspraken voor in het nieuwe jaar. Eerst beiden genieten van een welverdiende kerstvakantie en dan weer gezellig samen wandelen!

Alle foto's van Loenen - Coldenhove

Dag 10 : Hoenderloo - Loenen

Precies 5 maanden na het ongeval met mijn enkel trek ik weer mijn wandelschoenen aan, hoge voor de zekerheid, om met mijn vriendin een vervolgtraject van het Veluwe Zwerfpad te lopen. Het ligt nog te gevoelig om het stuk te wandelen waar ik eind mei mijn enkel gebroken heb, dit "brokkenpaadje" gaan we als afsluiting van alle trajecten van het Zwerfpad doen.

Na een kop koffie op station Arnhem vertrekken we samen met de bus naar Hoenderloo. De bus uit Arnhem vertrekt met vertaging. Gelukkig wachten de bussen in Otterlo op elkaar, zodat we niet een uur hoeven te wachten bij de overstap.

In Hoenderloo centrum is het even zoeken naar de bewegwijzering, maar een lieve oude mevrouw die bekend is in de buurt helpt ons op weg. Even later vinden we de geelrode markering en zetten er flink de pas in. Aan de rand van het dorp passeren we een klein wit kerkje. Dit zou ons bekend voor moeten komen, want hier kruist het Marskramerpad, een LAW die we in 2013 hebben gelopen. Er gaan echter geen bellen rinkelen, blijkbaar worden we vergeetachtig.... De Oude weg lopen we helemaal uit, wandelend langs De Hoenderloop groep – een instituut voor jongerenhulp.

Op zich is het makkelijk lopen door het bos. Af en toe stappen we wat voorzichtiger, als de bodem bedekt is met herfstbladeren. Mooi om te zien maar verborgen kuilen of boomwortels zie je niet goed.
Na een lang recht stuk over de Waterbergse weg komen we uit bij een heidegebied.

Direct al twijfelen we welke afslag we moeten kiezen, het is niet echt duidelijk gemarkeerd. Een paaltje met “kabouter-tekst” bewonderen we even en lopen dan verder. Twee maal links aanhouden volgens de beschrijving. Geen markering meer te vinden. Door de juiste richting aan te houden komen we uiteindelijk terecht bij de afslag met bewijzering die we wel hadden moeten nemen. Het extra loopje over de heide was zo mooi, dus we vinden het niet erg om wat om te lopen. Door de heide vervolgen we het pad tot we opnieuw de bossen in wandelen. Tijd voor een pauze op een bankje in de zon, even genieten en een boterham eten. Lange rechte bospaden volgen. Soms met een fietspad langs het pad waar de markering stond, de vervolg markering was na veel moeite te vinden op een boom langs het fietspad. Niet echt duidelijk! Maar ach, even wat op-en-neer lopen met een heerlijk zonnetje er bij en de herfstkleurige bomen, we zeuren niet.

Uiteindelijk komen we uit bij een pleisterplaats “Woeste Hoeve” waar we een kop koffie willen nemen. Mijn vriendin had op de website een aantrekkelijk assortiment taarten en lunch gezien. Helaas, er was alleen appelstrudel beschikbaar. Deze kon wel warm gemaakt worden en met slagroom erbij. Dat laatste hoefde van ons niet. Koffie kwam redelijk snel, op de strudel was het lang wachten. En deze werd ook nog eens geserveerd met slagroom. Na een opmerking hierover bleek dit niet op het bonnetje te staan, dus zat de slagroom er gratis bij. De strudel bleek taai, zonder mes werd het wat klooien met vork en lepeltje. De smaak was ook niet oké. Uiteindelijk hebben we dit toch maar aangegeven bij de bediende. Geen aanbeveling dus, die Woeste Hoeve.

Vol goede moed en uitgerust gingen we op weg voor de laatste 7 km. Vlak na het verlaten van het restaurant passeren we een oorlogsmonument.

Even aandacht voor het monument en het gedicht wat op de grond gebeiteld was. Over de bedoeling van het gedicht praten we nog na als we de wandeling voortzetten. De snelweg oversteken en wat dan volgt is een prachtig gedeelte van het traject. Het pad loopt langs een spreng, slingert via een oversteek naar een pad op een hoger gelegen deel met prachtig uitzicht op het beekje. Na ruim een km lopen we vast, bosje en bomen versperren de weg. We besluiten het stuk terug te lopen, tenslotte is het een zeer mooi kleurrijk pad waarvan we genieten.

Terug op het hoofdpad blijven we een tijdje langs de beek lopen, herkennen aan de overkant hoe we wel verder hadden kunnen lopen, gaan verder langs de beek tot we even later ongerust opmerken dat er opnieuw geen markering meer te vinden is. Opnieuw een stuk terug, en ja hoor, verborgen en al een stukje van het pad af vinden we de roodgele markering en teruglopend een roodgeel kruis langs het hoofdpad. Beter op de kruizen letten dus! Over een rooster lopen we uiteindelijk het gebied uit, langs een camping en Loenen in.

De bushalte vinden we vrij snel op de kruising bij een restaurant. Onthouden voor het volgende traject. Even via 9292 nagaan welke bus het meest praktisch is voor de thuisreis. Het wordt 70 minuten in de bus naar Arnhem. Onderweg tijd genoeg om het volgende traject te bekijken en enkele data vast te leggen. Na een heerlijke maaltijd bij de Griek gaan we beiden voldaan naar huis.

Alle foto's van Hoenderloo - Loenen

Dag 8 en 9 : Vaassen - Hoenderloo

Het weekend van Hemelvaart staat een twee daagse wandeling gepland en het wordt zomers weer. Genoeg water, zonnebrand en een pet mee. Vanuit Apeldoorn vertrekken we met de bus naar Vaassen. Onderweg is geen koffiestop beschikbaar, dus daar beginnen we mee in Vaassen. Het is 11 uur als we langs kasteel Cannenburch lopen, ons bekend van het Maarten van Rossumpad.

Het eerste stuk langs de weg is wat minder, tot we het bos in duiken. We genieten van de schaduw en de sprengen. Dat blíjft mooi, dus even een fotomoment. Als we het bos uitlopen en een weg oversteken speuren we naar het bospad dat we volgens de gids in moeten slaan. Niet te vinden, dus lopen we op gevoel nog maar een stukje door tot we weer de markering zien. Door het bos en langs weilanden met schapen en lammetjes gaan we verder. Goed opletten want we kruisen het Maarten van Rossumpad.

Verderop gaan we over een wildrooster het Kroondomein Het Loo in. Alle bomen in het domein staan er keurig bij. Slechts een enkele omgevallen boom, heel anders dan we in het Hoge Veluwe park zagen. Er is een keuzemogelijkheid tussen het bronst-pad

of de originele route. Helaas is er geen markering, dus voor we het ontdekken zijn we al een eind gevorderd op het bronst-pad. We tellen de zijpaden tot de afslag naar de Kathedraal, een bronzen kunstwerk. Eerst passeren we nog een hutje langs het pad met een gedenksteen ervoor. Al weten we ongeveer waar de 40 bronzen boomstronken zich moeten bevinden, toch blijkt het lastig te ontdekken tussen de gewone bomen. Het monument heeft de vorm van de kathedraal van Reims. Het was een kado van Koningin Beatrix. Even verder zien we wat volgens ons boekje een grote eik moet zijn met een gedenksteen van Peter Gerrits ervoor. Mijn vriendin weifelt of de eik geen beuk is, maar een imposante boom is het wel.

Na een flinke pauze gaat het laatste deel vandaag door de Hoog Soerensche Bosschen. Heerlijk uit de zon, af en toe een briesje. Goed te doen. Nog voor 16 uur zijn we in onze overnachtingsplaats Hoog Soeren.

We lopen de lange straat Hoog Soeren af op zoek naar nr 8. We besluiten te kijken of ze thuis zijn. Na 2x aanbellen, die we beide niet horen, probeer ik het nog eens met mijn mobiel. Ook geen contact. We besluiten op een van de terrasjes in het dorp wat te gaan drinken en het over een uurtje nog een keer te proberen. Als we net willen plaatsnemen in de boomgaard bij het hotel in Hoog Soeren wordt ik teruggebeld. Onze gastheer is thuis en we zijn welkom. Weer doet de bel het niet maar geklepper met de brievenbus helpt. Tot onze grote verbazing komen we in een klein monumentaal pand. Een keuken, woonkamer, badkamer en zolder met bedden voor ons ter beschikking. Wat een luxe. Een aan te bevelen adres van 'Vrienden op de Fiets'. Na een heerlijk kopje thee gaan we opnieuw naar de boomgaard bij het hotel. Een koud pilsje hebben we wel verdiend. Het eten is voortreffelijk. De dag eindigt met een kopje koffie op de bank hangend voor de buis.

De volgende morgen om 8 uur brengt de gastvrouw een dienblad met een heerlijk ontbijt. Wat een verwennerij. Om 8.45 gaan we vol goede moed op pad, wetend dat we een

erg warme dag tegemoet gaan met veel open heide en zandvlaktes. Ieder stuk met schaduw is meegenomen. Na een prachtig slingerend bospad komen we bij de Asselsche heide. Het pad is goed aangegeven dus dat valt mee. Een deel van de route gaat langs het spoor, halte bij Assel en dan het bos weer in. Erg jammer dat we de snelweg heel duidelijk horen. Op een splitsing zien we een bankje, even afkoelen en wat drinken. Twee huifkarren komen uit het bos. Vanuit het bos wandelen we langs een meertje van afgegraven veen, een schitterende plek. Hadden we

dit eerder geweten dan was dit een betere pauzeplaats geweest.
Een pittig deel door het Caitwickerzand en dan langs en over de snelweg op naar Kootwijk. Op een schaduwrijke plek op een terras tanken we bij met een heerlijke uitgebreide lunch, schoenen uit om de voeten te laten afkoelen. Kijkend in de gids blijkt dat we eerder een stuk van het pad gelopen hebben: onderweg van Harskamp naar Garderen.

We zijn goed uitgerust en energiek wandelen we richting Kootwijkerzand.

Onderweg treffen we nog twee dames die de route in tegengestelde richting lopen. We twijfelen of we de juiste afslag hebben genomen en niet per ongeluk richting Harskamp lopen. Maar nee, we zitten goed. Het oversteken van Kootwijkerzand verloopt beter dan verwacht, de markering is duidelijk. Ook de afslag naar Radio Kootwijk is goed aangegeven. Het is erg warm. Halverwege onder een boom in de schaduw koelen we even af. In de verte zien we het statige betonnen

gebouw verrijzen. Nog een paar afslagen en we komen bij de (gesloten) ingang. In de schaduw op een muurtje gaan de schoenen weer uit, heerlijk. We zijn trots op hoe we het doen ondanks het warme weer. We drinken veel water en zorgen voor voldoende rust en afkoeling. Nog maar 8 km te gaan. Via een bospad komen we opnieuw bij een zanderige vlakte, maar het duurt niet lang voor we weer afslaan naar een smal bospad.
En dan gebeurt het...

Zeer onverwacht klapt mijn enkel dubbel (kuil?) en gil ik van de pijn. Ik voel gelijk dat het goed mis is. Met hulp van een passerende wandelaar (Niels) wordt 112 gebeld. Mijn enkel wordt tijdelijk ondersteund door een boomstronk om de pijn te verlichten. De wandelaar wacht bij de weg op de ambulance. Eerst verschijnt een motoragent, dan nog een en een boswachter. De ambulance is onderweg maar kan deze plek in het bos niet bereiken. Een mountainbiker stopt, stelt zich voor als arts en kijkt / vraagt e.e.a. na om hulp te bieden. Mijn schoenveter wordt losgemaakt, dat geeft wat verlichting. De ambulance blijft aan de weg staan, de verplegers worden met een golfkar naar onze plek gebracht. Na een infuus met pijnstillers en het aanbrengen van een spalk wordt ik in de golfkar getild. Rustig aan naar de weg, hobbels vermijdend. Inmiddels zijn de kinderen geïnformeerd en Klaas is stand-by om me te halen. In het Gelre ziekenhuis in Apeldoorn gaat het snel. Een chirurg checkt de foto's; een kleine breuk Wever A. Er is geen operatie nodig, er wordt een drukverband aangelegd. De enkel is al zo dik dat gips minder geschikt is: het knelt en trombose ligt op de loer. Vervolg: Na een week melden bij een regionaal ziekenhuis voor verdere behandeling.
Geen traject meer deze zomer (:

Alle foto's van Vaassen - Hoenderloo

Veluwe Zwerfpad Variant B en C

Bevrijdingsdag! Ik neem een vroege trein om de drukte van militairen in Ede-Wageningen voor te zijn. In de trein en op het station kom ik diverse groepen militairen in vol ornaat en behangen met medailles tegen. Daar ontmoet ik ook volgens afspraak mijn vriendin om samen de bus naar het park de Hoge Veluwe te nemen.
Mooi op tijd arriveren we bij ingang Otterlo. De buschauffeur vertelt de inzittenden dat toegangskaartjes voor het park bij hem of bij de Entree te koop zijn. Ik besluit niet in de rij te gaan staan, maar bij hem een kaartje te kopen. Met portemonnee en toegangskaartje in de hand willen we uitchecken met de OV-kaart. Oeps, kaart zoek. Wel ingecheckt maar nu nergens meer te vinden. We besluiten de tijd te nemen om alle zakken en tassen te doorzoeken en ondertussen mee te rijden naar het Museonder, waar onze wandeling zal starten. Ook daar nog steeds de OV-kaart niet gevonden. De chauffeur helpt heel vriendelijk, zoekt zelfs nog in zijn geldbuidel, niets. Ik laat naam, adres en mobile nummer achter voor het geval de kaart toch gevonden wordt.

In het restaurant genieten we eerst van een kop koffie voor we op pad gaan. De markering op dit gedeelte is rood-wit, goed opletten dus! Het beginpunt met ANWB-paddenstoelnummer is niet te vinden.

Bij de bushalte gebruiken we de gps om daarmee het juiste pad te zoeken. Dat lukt en vrolijk gaan we op weg naar de Otterlose duinen. Eerst een stuk door het bos met de nodige heuvels om te beklimmen. Op een van de toppen genieten we van het uitzicht, maken wat foto’s en lopen de hei op. Achteraf blijkt dat we niet goed opgelet hebben. We zijn van de route afgedwaald. Met de gps kruisen we een deel van de heide tot we weer op de route zijn. Plots gaat mijn mobiel. Het is de buschauffeur, de NS-kaart is gevonden. Hij zal hem opsturen naar mijn huisadres. Opluchting!.

In de verte zien we het Jachthuis Sint Hubertus liggen. Voor we daar zijn lopen we om twee vennen heen, beklimmen nog een uitzichtpunt en kronkelen over een vlonderpad

richting de hoeve. Ondertussen gezellig babbelend over een net geboekte vakantie van mijn vriendin naar Nieuw Zeeland. We zijn allebei al eens met een rondleiding door de hoeve geweest. Best leuk om nog eens te doen, maar daarvoor is nu geen tijd. Door een flink stuk bos wandelen we richting Hoenderloo. De camping die we vlak bij Hoenderloo tegenkomen onderwerpen we even aan een kleine inspectie. Mijn vriendin heeft plannen om hier nog eens een weekendje te gaan kamperen en is nu dus voorbereid. We besluiten niet het dorp in te gaan, maar door te lopen.

Inmiddels zijn we overgestapt op kaart C3. De aaneenschakeling van de kaarten B3, C3,

C2 naar in/uitgang Schaarsbergen is lastig. De beschrijving laten we maar voor wat het is. De paalnummers komen niet overeen met die op de echte paaltjes staan. Met kaart en inmiddels weer geel-rode markering doen we ons best niet te verdwalen. Bos en heide wisselen elkaar veel af vandaag, evenals de stilte. Op een bankje genieten we even van het prachtige uitzicht en onze boterhammen. Bijna geen andere wandelaar te bekennen. We komen weer terug bij de koperen kop, en het restaurant bij het Museonder. Tijd voor koffie. De gekochte muffin stoppen we in onze tas voor later op de middag.

Een lang gedeelte van bijna 10 km over de heide volgt. Soms lopen we langs de kant van

het pad om het rulle zand te vermijden. De route zigzagt door het gebied om de Pollen, een grote zandvlakte, heen. Het Deelense Zand laat zich van zijn beste kant zien. Het weer is heerlijk om te wandelen. Je moet er niet aan denken hier met 25 gr in de zon door het rulle zand te lopen. Op een bankje met een fenomenaal uitzicht over de heide smikkelen we de heerlijke citroen muffin op. Weer energie genoeg voor het laatste stuk. Het C2 deel gaat hoofdzakelijk

door de bossen heen. Wat opvalt zijn de vele omgevallen of geknakte bomen. Niets is opgeruimd, het lijkt er al jaren te liggen. Dit deel van het bos is erg oud en wordt waarschijnlijk aan de elementen der natuur overgelaten. Het is nog even zoeken en kronkelen voor we de uitgang van Schaarsbergen bereiken. Op het laatste moment spotten we in de verte nog een hert. Wat een geluk!
Bij de uitgang Schaarsbergen ontvangen we nog wat informatie over de camping en openingstijden van het park.

We hebben Variant A, B en C van het Veluwe Zwerfpad volbracht. Rest nu de vraag: "Op naar de bushalte of toch liever direct het pannenkoekrestaurant aan de overkant van de wegn in?". We besluiten om eerst even te kijken wat de vertrektijden van de bus zijn. Bij de halte staan al wat mensen te wachten en achteromkijkend zien we net de bus de hoek om komen. Het besluit is snel genomen. Met ca 30 km in de benen nog even een sprintje om de bus te halen. We puffen lekker uit tijdens de rit naar Arnhem, waar we nagenieten en ons tegoed doen aan een heerlijke Rubensspies met frietjes en sla!

Alle foto's van Veluwe Zwerfpad variant B en C : Museonder - Jachtslot Sint Hubertus - Schaarsbergen

Veluwe Zwerfpad Variant A (1)

Onze geplande 2-daagse van Vaassen naar Hoenderloo schuiven we naar verderop in het jaar. Vandaag beginnen we met Variant A van Schaarsbergen naar het Kröller-Müller museum in het park de Hoge Veluwe.

Na een kop koffie met wat lekkers in een gezellig “huiskamer” restaurant op station Arnhem stappen we in de bus naar Schaarsbergen, vlak bij de ingang van het Nationale park de Hoge Veluwe. Bij een halte onderweg stapt een hele groep dames in, wandelschoenen aan en rugzakjes op. Een flink gekakel in de bus maakt het lastig om de omgeroepen haltenamen te horen. Deze hele club stapt net als wij bij halte Koningsberg uit. Snel lopen we naar de ingang van het park om hen voor te blijven. Wonderwel blijkt een museumjaarkaart ook nog 33% korting op de toegangsprijs van het park te geven!

Direct na de ingang slaan we linksaf. Een gemarkeerde route Veluwe Zwerfpad naar Otterlo staat aangegeven. Het pad vol diepe bandensporen loopt langs de rand van het park. Geen mens te bekennen, we zijn alleen en genieten van de zon die langzamerhand steeds meer doorbreekt. Bij de oude Koningsweg lopen we langs de rand van de heide tot we afslaan en dwars over de heide wandelen. Aan de rechterhand zien we het Aalderinksveld, links het Oud-Reemster veld. We genieten. Wat zal het hier mooi zijn als de heide in bloei staat. Hier en daar een paar grazende koeien. Vlakbij de rand van het park loopt de provinciale weg van Arnhem naar Otterloo. Er is geen ingang tot het park, wel zien we de boerderij Oud-Reemst.

Na een kort stukje door een grasgebied lopen we opnieuw een fantastisch heidegebied binnen, het Oud-Reemsterzand. Het zonnetje schijnt volop, wel is er een straffe wind. Midden op de heide ontdekken we een bankje, tijd om even te rusten en een boterham te nemen. Helaas nergens Moeflons of Hooglanders. Die hebben zich vast in het bos teruggetrokken tot de schemering invalt. Verder is het rustig, we zijn de enige wandelaars in dit afgelegen deel van het Hoge Veluwe park.

Aan het eind van de heide lopen we een uniek gebied in, het jeneverbessenreservaat.

Kronkelige paadjes met weelderig uitgegroeide jeneverbes struiken. Het pad duikt het bos met de jeneverbesstruiken in, wordt smaller, we moeten flink bukken om tussen de struiken en onder takken door te lopen. Dit kan toch niet de bedoeling zijn. In een wat opener gedeelte zien we een breder pad lopen. Door het Otterlose bos wandelen we verder.

Het wordt heuvelachtiger, we klimmen een eind omhoog en lopen over de kam verder. We bereiken de ingang van het park aan de Otterlo-zijde. De beslissing om door te lopen op variant B naar het Kröller-Müllermuseum is snel genomen. Een stukje langs de Houtkampweg en dan richting het President Steijnpark. Ook hier gaan we weer klimmen, wel via keurig aangelegde trappetjes.

Op een van de toppen staat naar later blijkt een stenen tafel ter oriëntatie met daaronder een waterput ooit gebruikt voor irrigatie van het President Steijnpark. De Oriëntatie tafel is mogelijk ooit ontworpen door Hendrik Berlage. Vanaf de berg hebben we een schitterend uitzicht op de Plijmen. Even een moment van rust met de zon op ons gezicht. Een informatiebord geeft aan dat hier herstel van de  eikenhakhoutcultuur is gestart. Niet alleen voor de cultuurhistorische waarde maar het heeft ook een  ecologische meerwaarde voor diversiteit in plant- en diersoorten. Voor beheer worden de eikenhakhout stammen tot 30 cm afgezaagd waardoor nieuwe scheuten gevormd kunnen worden. De rest werd gebruikt voor brandhout.

Het pad loopt rond het Kröller-Müller, al zien we daar niets van. Halverwege lopen we over de Franse Berg. De Franse berg is een stuifduin van ca 20 meter hoog, ontstaan door aangewaaid zand van het Pampelse en Deelense zand. Aan de rand, niet toegankelijk, liggen de graven van Helen en Anton Kröller. De naam van de Franse berg is afkomstig van de Franse

bezettingstroepen die hier een uitkijkpost hadden (1792-1813). Aan de andere kant van de berg ligt de beeldentuin van het museum. Voor we verder lopen naar het Museonder bekijken we het beeld aan de rand van het Pampelse zand. Deze “Three upright motives” is afkomstig van de beeldhouwer Henry Moore. Hij plaatst zijn beelden het liefst in de natuur zodat lichtspel met wisselend daglicht samen met het beeld een eigen leven beginnen.

Ons traject vandaag eindigt bij het Museonder. Na een kop koffie in het restaurant nemen we de bus via Otterlo naar Arnhem terug. We besluiten eerst deze Variant B en C door het park af te maken en dan verder te gaan met het Veluwe Zwerfpad vanuit Vaassen. Dan zullen we net als via variant B ook in Hoenderloo uitkomen.

Alle foto's van Veluwe Zwerfpad variant A(1) : Schaarsbergen - Museonder

Dag 7 : Elspeet - Vaassen

Met spanning hebben we afgelopen week de weerberichten gevolgd: Storm op komst. Donderdagmiddag en avond was het flink raak. Als we vrijdagmorgen rond 10.15 in Elspeet uit de bus stappen komt een eerste zonnestraal tevoorschijn. Dat belooft veel goeds.

Na de koffie bij een bakker die een klein stukje speciaal gebak erbij serveert en vertelt dat dit vaak op het Loo voor prinses Margriet wordt afgeleverd, gaan we op pad, Elspeet uit en direct de bossen in.

Als we de Elspeetsche Heide bereiken slingert het pad eerst langs de rand en dan begint de oversteek. We zijn op onze hoede en letten goed op de markering. Al staat de heide niet in bloei, het is een pracht wat onze ogen al rondkijkend opnemen. Het pad slingert en twee keer passeren we hetzelfde fietspad en lopen dan verder naar een grafheuvel. Over en om de diverse heuvels heen kruisen we een groot deel van de heide.

Sporen van de hevige regenval zijn er nog wel, af en toe moeten we om een ondergelopen deel van het pad heenlopen. Op een van de heuvels genieten we van het vergezicht, zo mooi maar helaas niet vast te leggen op de foto. We overwegen nog even een filmpje te maken, het plaatsen ervan op onze blog site zal niet gaan werken. Langs conferentieoord Paasheuvel bereiken we Vierhouten. Of de naam van dit dorp nu afkomstig is van een Nunspeter familie of verwijst naar vier bossen rondom het dorp blijft de vraag. Het dorp bevat meerdere restaurants, we kiezen een pannenkoekhuis. In de zomer zal het hier wel flink druk zijn. Lunch met pannenkoek en uitsmijter geeft ons de energie om de volgende etappe te doen. Tot aan Vaassen zullen we geen restauratie meer tegen komen, dus nu even goed uitrusten en genieten.

Het vervolg gaat eerst weer door de bossen om een eindje verderop rond heideveld Hendrik Mouwenveld te slingeren.

Na nog een stuk bos komen we uit bij het “Verscholen dorp”. Hier werden door de familie Cor Bakker ca 100 joden verborgen in 9 half ingegraven hutten. In het dorp was het te opvallend, de ingegraven hutten in het bos boden meer bescherming al was het behelpen. Helaas werd aan het eind van de oorlog de plek toch nog ontdekt. Opa Bakker en nog een paar mensen werden opgepakt en gefusilleerd. Het grootste deel van de joden overleefde zo de oorlog.

Wandelend langs het Grevelveld bereiken we Gortel, een esdorp met kerk, een school en een paar omliggende woningen of boerderijen. Als we het dorp verlaten lopen we het “Kroondomein Het Loo” in.

Een flink bosgebied met ook een stuk heide waarin enkele grafheuvels. De grootste heuvel heet de Galgenberg, in het verleden woonden hier mensen. Rond de Galgenberg zijn enkele duidelijke grafheuvels te herkennen. Men denkt dat deze rij grafheuvels langs een prehistorische weg hebben gelegen. Na wat dwalen, we zijn de markering kwijt, komen we a.d.h.v. de kaart uit de gids weer op de route. Even de voeten van de vloer op een bankje in de zon. Genieten vandaag met die blauwe lucht en witte schapenwolkjes. Niet veel later zijn we weer de markering kwijt, lopen een stuk terug en besluiten dat we het meest logische pad in de juiste richting gaan nemen. Uiteindelijk na ruim een km staat weer een markering langs het pad, ons onderbuik gevoel heeft onze de juiste weg gewezen.

Het laatste deel volgt de route het water rond kasteel Cannenburch.

Dit kasteel herinnert ons aan een ander LAW die we samen gelopen hebben, het Maarten van Rossumpad. In Vaassen zoeken we de bushalte naar Apeldoorn, waar we aansluitend nog twee busritten maken via overstappunt Wittenberg naar Ede. In een brasserie even nagenieten van het mooie traject en het bijna voorjaarsweer. Wat een verschil met die stormachtige dag ervoor. Volgende keer hebben we een twee-daagse gepland.

Alle foto's van de etappe Elspeet - Vaassen

Dag 6: Ermelo, Schaapskooi - Elspeet

Vanuit twee richtingen treffen we elkaar op station Amersfoort om samen verder te reizen naar Ermelo. De buurtbus naar de schaapskooi vertrekt pas over 25 minuten dus schuiven we binnen in een geheel nieuwe stations restauratie. Wat worden we daar vriendelijk ontvangen door drie man personeel en ook nog een gratis kop cappuccino. De kassa is nog niet in werking, maar natúúrlijk gaat er een bijdrage in de gereed staande spaarvarken. We genieten van de gezellige ingerichte ruimte en de koffie. Personeel lijkt volgens een poster op het raam afkomstig van het GGZ aan de overkant van het station.

Na een korte rit met buurtbus 105 lopen we richting Schaapskooi. Twee maanden geleden in prachtige herfsttinten met ondergaande zon, nu bedekt met een witte laag sneeuw. Ter vergelijking nog even een paar mooie foto’s maken. De schaapskooi is dicht, dus wandelen

we door over een prachtig stuk heide. In de verte zien we een schaapskudde midden op een heuvel bij elkaar gedrongen samen met de herder. We volgen een smal pad met aan weerszijde hoge met rijp beklede grasstengels en heide. Wat een winterpracht. Onze broeken worden er wel wat nat van, het laatste stukje nemen we een bredere parallelweg. Het zonnetje schijnt, wonderbaarlijke uitzichten alle kanten uit, genieten. Nu volgt een recht pad door landgoed Leuvenum, bospaden als afwisseling van de hei. Rond 12 uur bereiken we de herberg de Zwarte Boer voor koffie, met natuurlijk appeltaart! Even opwarmen...

Vanuit de Zwarte Boer wandelen we naar de Zandmolen langs de Leuvenumse beek, de belangrijkste beek van de Veluwe met in het verleden diverse watermolens. We lopen over een bruggetje en aanschouwen de grillige loop van de beek omringt met besneeuwde boomtoppen en ook op de grond ligt nog een aardige laag wit.

Het pad slingert door het Leuvenumse bos, hier en daar kruisen we LAW 8: het Zuiderzee pad. Op een kruising in het bos is wat verwarring, volgens de markering die nieuw is moeten we rechtsaf, volgens de oude markering rechtdoor. We besluiten rechtsaf te gaan.

Na een tijdje blijkt dat we niet verder kunnen over het pad. Het pad en een groot gedeelte van het omringende gebied tussen de bomen is bevroren water, maar helaas nog niet begaanbaar. Slingerend tussen de bomen door schuifelen we voetje voor voetje, voorzichtig en goed oplettend op bevroren delen, richting een bruggetje over de beek. Vanaf de brug is het een prachtig schouwspel. Het pad dat we dan volgen komt uiteindelijk uit aan de andere kant van de bevroren plas, op de plek waar de oorspronkelijke route liep.

We volgen het pad verder tot we bij een breed zandpad met fietspad uitkomen. We missen de markering en vermoeden dat we een afslag hebben gemist. We oriënteren ons op de heide en gaan rechtsaf. Na een paar honderd meter komen we weer terug op de route en zijn we aangekomen bij de Tafelberg, diverse stuifzandbergen inmiddels begroeid. Het eerste deel van de zandvlakte is nu beter begaanbaar dan in de zomer. Het bevroren sneeuwlaagje geeft meer grip. In de zomer is het ploeteren door het zand. Toch een voordeel dat we in deze winterse periode wandelen.

Na de zandvlakte volgt een vrij rechte beukenlaan door het bos. Via een brede zandweg kruisen we uiteindelijk een asfaltweg met fietspad. Het laatste stuk op weg naar Elspeet gaat deels over de hei. Aan het begin van het heidegebied zien we een smal bankje, en al is het eigenlijk te koud om te gaan zitten, onze benen verdienen wel een rustmoment.

Even genieten van een broodje en ondertussen de zon op ons gezicht. Niet te lang, dat is niet goed voor de spieren. Vrolijk vervolgen we onze weg, gezellig kletsen en ondertussen genieten. Als we bij een autoweg komen blijkt dat we niet op de plaats zijn die we verwacht hadden. Om via de autoweg naar Elspeet te lopen trekt ons niet aan. Gelukkig staat er op de kaart in de gids een pad over de hei aangegeven en zo stippelen we een alternatieve route uit tot we de route weer op kunnen pakken. Vandaar gaat het verder vlot.

De zon begint al te zakken, mooie gekleurde luchten ontstaan. Maar we willen wél graag vóór de schemering doorzet in Elspeet zijn. We stappen flink door en nog voor half 5 lopen we het dorp Elspeet in. Het is nog wel even zoeken naar de bushalte voor lijn 112 naar Garderen. De bus is op tijd en de aansluiting op de bus naar Ede-Wageningen is prima. Rond half zes zijn we in het centrum en strijken uiteindelijk neer in een eerder bezocht uitstekend Italiaans restaurant. Na een heerlijk 3 gangen menu sluiten we deze wandel dag af.

Alle foto's van de etappe Ermelo Schaapskooi - Elspeet