Het beloofd vandaag een koude dag te worden. Warm gekleed treffen mijn vriendin en ik elkaar op station Ede-Wageningen. Daar nemen we bus 107 naar Garderen, een rit van ca 40 minuten. Genoeg tijd om bij te kletsend dus. Voor we het weten stappen we uit op de Bakkerstraat midden in het dorp. Naast de bushalte is een bakkerswinkel waar we eerst koffie met wat lekkers erbij nemen. Daarna op pad, Garderen uit via de Dorpstraat, in flinke pas om warm te blijven.
Het eerste stuk dwars door de weilanden is prachtig, de grond nog licht wit van de vorst,
maar heerlijk met de doorkomende zon op de rug. Bij de bosrand buigen we af en blijven nog een tijdje langs de bosrand lopen. Even oppassen als we op de splitsing komen waar een Veluwe variant het pad kruist. Daarna volgt een route door het bos in prachtige herfsttinten, schuifelend hier en daar om een plas heen. Na een tijdje loopt het pad omhoog en lopen we verder tussen beuken op de heuvelrug. Wat een mooi lijnenspel van de bomen in het glooiende landschap. Dit pad op de heuvelrug volgen we tot we bij de Putterweg uitkomen.
Na wat slingeren door het bos komen we uit op de Solse Passage, een breed bospad.
Hier hebben we de gewijzigde beschrijving nodig, die we van de website gehaald hebben. Een deel van onze route valt samen met LAW 8 Zuiderzeepad. Door de wijziging in de route lopen we langer over de Solse Passage i.p.v. slingerend door het bos. Bij paddenstoel 20757 komen we weer op het pad zoals beschreven in de gids en herkennen we ook waar we zijn op de kaart. Nog een stuk slingeren door de mooie bossen in herfsttinten. We zien zelfs af en toe nog een aantal paddenstoelen, al zijn ze niet zo mooi als de vorige keer.
We zijn in de veronderstelling dat we zo bijna Putten inlopen. Bij een vorksplitsing in het bos staan geen markeringstekens meer: twijfel. We lopen ieder een pad in op zoek naar de roodgele markering, noppes. Dan maar een " logische" keuze maken. Maar al lopend bekruipt ons het gevoel dat we toch niet goed zitten. Met de gps erbij kiezen we een richting in de hoop onze route weer te kruizen. Als we dan na wat aarzelend heen en weer lopen bij de picknick plaats weer de markering zien, lopen we zo Putten in naar het centrum. Tijd voor een opwarmpauze. Voor een restaurant bij de kerk staat een bord met daarop aangekondigd dat snert verkrijgbaar is. Daar hebben we wel zin in.
In de warmte met alvast een glas water wachten we op de soep. Na een half uur worden we onrustig en informeren maar eens waar de snert blijft, we willen op tijd weer aan de wandel. Als de snert vlak daarna geserveerd wordt genieten we er zeker van, goed gevuld met spekjes, croutons en roggebrood besmeerd met mosterd en katenspek, jammie! Uitgerust vertrekken we richting Ermelo over een pad deels door weilanden of langs de bosrand tot we bij de spoorlijn uitkomen. Een paar honderd meter langs de spoorlijn verder en dan in oostelijke richting naar de Groevenbeekse heide. Jammer dat ze de route door het bos en niet over de heide laten gaan. We maken even een kort uitstapje om toch de heide te bewonderen, niet een groot stuk of in bloei maar altijd mooi om als afwisseling op de bossen te zien.
In de verte zien we al een glimp van Villa Oud Groevenbeek. Via een omweg komen we uit op een brede laan naar de villa en bewonderen de prachtige ligging en het gebouw.
Natuurlijk ook vastleggen als herinnering aan deze wandeling. Op de achterkant valt de zon mooi en nemen we wat meer tijd om de Villa en de kleurenpracht van de bomen te fotograferen. Na het koetshuis gaat de route verder door een uitgestrekt heideontginningsbos. De markering ontbreekt en op gevoel lopen we een tijd door over een grassig bospad. Opgelucht zien we na ca. 1 km weer een markering en we lopen we vol vertrouwen verder, proberend de zijpaden te tellen. Bij het derde zijpad moeten we nl. afslaan. Geen zijpaden gezien, maar gelukkig wel een duidelijk paaltje met roodgele markering waar we blijkbaar naar links moeten. Af en toe moeten we om grote plassen heenlopen. Een boom ligt over het pad, dus dan maar via een omweg erlangs. In de verte achter de boom lijkt een weg, we zien iets voorbij flitsen. Als we opnieuw links zijn afgeslagen zien we plots vlak voor ons twee edelherten met grote snelheid het pad oversteken. Waarschijnlijk was dat ook de schim die we eerder achter de omgevallen boom hadden waargenomen. Geen tijd voor een foto maar wel een geweldige ervaring rijker!
Ploeterend om de plassen heen proberen we het tempo hoog te houden. Het begint al wat te schemeren en we willen op tijd de bus halen bij de schaapskooi. Het lukt ons zelfs nog om de route over de heide naar de schaapskooi te wandelen. Een roze gloed hangt over de heide. De schaapskooi is helaas dicht. De volgende keer zullen we deze ook niet geopend vinden door de beperkte openingstijden, jammer.
Het laatste stuk terug naar de weg waar we op de bus wachten. Het wordt langzamerhand steeds donkerder op deze drukke tweebaansweg, waar hard gereden wordt. We zien koplampen aankomen maar kunnen steeds niet goed zien of het een auto of bus is. Ruim 5 minuten na de oorspronkelijke vertrektijd stopt er toch nog een buurtbus. De vrijwilliger verontschuldigt zich, maar geeft ook aan dat bij te hard rijden de boetes voor de chauffeur zelf zijn. Dan maar wat later aan de halte is zijn motto. En daar geven we hem gelijk in, al vonden we de onzekerheid of er wel een bus zou komen niet prettig. In Garderen hebben we nog samen een glas wijn en een heerlijke maaltijd genomen op de mooie dag, voor we met de bus naar Ede-Wageningen zijn gereisd waar we beide weer onze eigen weg naar huis hebben genomen. Volgend jaar, januari 2017, weer verder met dit traject!!
Alle foto's van de etappe Garderen - Ermelo Schaapskooi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten