Dag 5 : Garderen - Ermelo Schaapskooi

Het beloofd vandaag een koude dag te worden. Warm gekleed treffen mijn vriendin en ik elkaar op station Ede-Wageningen. Daar nemen we bus 107 naar Garderen, een rit van ca 40 minuten. Genoeg tijd om bij te kletsend dus. Voor we het weten stappen we uit op de Bakkerstraat midden in het dorp. Naast de bushalte is een bakkerswinkel waar we eerst koffie met wat lekkers erbij nemen. Daarna op pad, Garderen uit via de Dorpstraat, in flinke pas om warm te blijven.

Het eerste stuk dwars door de weilanden is prachtig, de grond nog licht wit van de vorst,

maar heerlijk met de doorkomende zon op de rug. Bij de bosrand buigen we af en blijven nog een tijdje langs de bosrand lopen. Even oppassen als we op de splitsing komen waar een Veluwe variant het pad kruist. Daarna volgt een route door het bos in prachtige herfsttinten, schuifelend hier en daar om een plas heen. Na een tijdje loopt het pad omhoog en lopen we verder tussen beuken op de heuvelrug. Wat een mooi lijnenspel van de bomen in het glooiende landschap. Dit pad op de heuvelrug volgen we tot we bij de Putterweg uitkomen.

Na wat slingeren door het bos komen we uit op de Solse Passage, een breed bospad.

Hier hebben we de gewijzigde beschrijving nodig, die we van de website gehaald hebben. Een deel van onze route valt samen met LAW 8 Zuiderzeepad. Door de wijziging in de route lopen we langer over de Solse Passage i.p.v. slingerend door het bos. Bij paddenstoel 20757 komen we weer op het pad zoals beschreven in de gids en herkennen we ook waar we zijn op de kaart. Nog een stuk slingeren door de mooie bossen in herfsttinten. We zien zelfs af en toe nog een aantal paddenstoelen, al zijn ze niet zo mooi als de vorige keer.

We zijn in de veronderstelling dat we zo bijna Putten inlopen. Bij een vorksplitsing in het bos staan geen markeringstekens meer: twijfel. We lopen ieder een pad in op zoek naar de roodgele markering, noppes. Dan maar een " logische" keuze maken. Maar al lopend bekruipt ons het gevoel dat we toch niet goed zitten. Met de gps erbij kiezen we een richting in de hoop onze route weer te kruizen. Als we dan na wat aarzelend heen en weer lopen bij de picknick plaats weer de markering zien, lopen we zo Putten in naar het centrum. Tijd voor een opwarmpauze. Voor een restaurant bij de kerk staat een bord met daarop aangekondigd dat snert verkrijgbaar is. Daar hebben we wel zin in.

In de warmte met alvast een glas water wachten we op de soep. Na een half uur worden we onrustig en informeren maar eens waar de snert blijft, we willen op tijd weer aan de wandel. Als de snert vlak daarna geserveerd wordt genieten we er zeker van, goed gevuld met spekjes, croutons en roggebrood besmeerd met mosterd en katenspek, jammie! Uitgerust vertrekken we richting Ermelo over een pad deels door weilanden of langs de bosrand tot we bij de spoorlijn uitkomen. Een paar honderd meter langs de spoorlijn verder en dan in oostelijke richting naar de Groevenbeekse heide. Jammer dat ze de route door het bos en niet over de heide laten gaan. We maken even een kort uitstapje om toch de heide te bewonderen, niet een groot stuk of in bloei maar altijd mooi om als afwisseling op de bossen te zien.

In de verte zien we al een glimp van Villa Oud Groevenbeek. Via een omweg komen we uit op een brede laan naar de villa en bewonderen de prachtige ligging en het gebouw.

Natuurlijk ook vastleggen als herinnering aan deze wandeling. Op de achterkant valt de zon mooi en nemen we wat meer tijd om de Villa en de kleurenpracht van de bomen te fotograferen. Na het koetshuis gaat de route verder door een uitgestrekt heideontginningsbos. De markering ontbreekt en op gevoel lopen we een tijd door over een grassig bospad. Opgelucht zien we na ca. 1 km weer een markering en we lopen we vol vertrouwen verder, proberend de zijpaden te tellen. Bij het derde zijpad moeten we nl. afslaan. Geen zijpaden gezien, maar gelukkig wel een duidelijk paaltje met roodgele markering waar we blijkbaar naar links moeten. Af en toe moeten we om grote plassen heenlopen. Een boom ligt over het pad, dus dan maar via een omweg erlangs. In de verte achter de boom lijkt een weg, we zien iets voorbij flitsen. Als we opnieuw links zijn afgeslagen zien we plots vlak voor ons twee edelherten met grote snelheid het pad oversteken. Waarschijnlijk was dat ook de schim die we eerder achter de omgevallen boom hadden waargenomen. Geen tijd voor een foto maar wel een geweldige ervaring rijker!

Ploeterend om de plassen heen proberen we het tempo hoog te houden. Het begint al wat te schemeren en we willen op tijd de bus halen bij de schaapskooi. Het lukt ons zelfs nog om de route over de heide naar de schaapskooi te wandelen. Een roze gloed hangt over de heide. De schaapskooi is helaas dicht. De volgende keer zullen we deze ook niet geopend vinden door de beperkte openingstijden, jammer.

Het laatste stuk terug naar de weg waar we op de bus wachten. Het wordt langzamerhand steeds donkerder op deze drukke tweebaansweg, waar hard gereden wordt. We zien koplampen aankomen maar kunnen steeds niet goed zien of het een auto of bus is. Ruim 5 minuten na de oorspronkelijke vertrektijd stopt er toch nog een buurtbus. De vrijwilliger verontschuldigt zich, maar geeft ook aan dat bij te hard rijden de boetes voor de chauffeur zelf zijn. Dan maar wat later aan de halte is zijn motto. En daar geven we hem gelijk in, al vonden we de onzekerheid of er wel een bus zou komen niet prettig. In Garderen hebben we nog samen een glas wijn en een heerlijke maaltijd genomen op de mooie dag, voor we met de bus naar Ede-Wageningen zijn gereisd waar we beide weer onze eigen weg naar huis hebben genomen. Volgend jaar, januari 2017, weer verder met dit traject!!

Alle foto's van de etappe Garderen - Ermelo Schaapskooi

Dag 4 : Harskamp - Garderen

Op het station Arnhem ontmoeten mijn vriendin en ik elkaar. We hebben nog een kwartier voor bus 107 naar Harskamp vertrekt, tijd om nog even een beker cappuccino te halen. De bus rijdt door Harskamp en wij overleggen even met de buschauffeur voor het juiste uitstappunt, er zijn toch geen andere passagiers in de bus. Bij de halte, zoekend via gps naar de Dorpstraat, blijkt dat we nog ca 600 meter terug moeten lopen naar het centrum van het dorp. Geen punt, vandaag hebben we een traject van 19 km op het oog, dus dit kan er wel bij.

Na het vinden van de route wandelen we het dorp uit en komen uit op de Stroe Allee.

Deze allee loopt parallel aan de hoofdweg N310, maar is een stuk mooier met bomen aan weerszijden. Uiteindelijk kruisen we wel weer de hoofdweg om vandaar het bos in te duiken. We lopen over de Houtvester van ’t Hoffweg, een mooi breed zandpad door de bossen. Op een kruising staat een pijl dat we af moeten slaan. Dat doen we ook, maar naarmate we verder lopen beginnen we te twijfelen. Geen enkel rood-geel herkenningsteken meer te vinden. Uiteindelijk besluiten we om te keren naar de kruising en het andere pad verder te volgen. Ook daar komen we geen rood-gele tekens tegen.

Via de gps komen we aan de weet dat we van de route zijn afgedwaald en dat waarschijnlijk het eerste pad wel goed was geweest. Dwars door de bossen lopen we a.d.h.v. de gps kaart richting de Noorderheideweg, een breed zandpad met fietspad. Als we die hebben bereikt lijkt het ons slimmer om langs deze weg terug te lopen tot we de route weer kruisen. Ondertussen genieten we wel van de herfsttinten en pracht in het bos. We komen zelfs veel paddenstoelen met rood-met-witte stippen tegen, de eerste die we zien dit jaar. Even op de knieën om dichtbij een foto te maken.

De route loopt richting Kootwijkerzand. Hier zijn we ook geweest toen we het

Marskramerpad liepen, maar wel aan de andere kant van deze zandvlakte. Als we het bos uitlopen en voor de zandvlakte staan overvalt het ons toch weer hoe mooi dit gebied is. Met het fototoestel in de hand laten we dit op ons inwerken. De afstanden tussen de markeringen is groot. Ook hier slaat de twijfel weer toe over de juiste richting. Al genietend van de pracht lopen we nog eens een richting uit om de route te controleren. We zetten de gps maar weer aan om het juiste pad te vinden en te volgen. Al blijkt na een tijdje dat ook de gps ons

niet helemaal helpt, want alweer zijn we afgeweken. Op eigen richtingsgevoel én met de gps gaan we dwars door de bossen heen de juiste richting uit, tot we precies op het punt komen waar in de beschrijving gesproken wordt van een klaphek. Al met al een prachtig gebied maar de aanwijzingen van dit stuk traject laten wel wat te wensen over is onze conclusie. Maar niet getreurd, genieten van het droge weer en de mooie stuifzand heuvels met begroeiing doen we zeker.

Opgelucht wandelen we verder naar Kootwijk, een prachtig dorp met een kerk op de brink in het centrum. Hier is het tijd voor een pauze. Als we na een half uurtje het restaurant weer uitstappen is het nat buiten. Gelukkig lopen we redelijk droog door de bossen of aan de rand van de Kootwijkerduinen.

Deze weg heet de Rode Zanden, vanwege de rode plekken die hier vroeger te zien waren in het stuifzand ten gevolge van verbranding. Bij het spoor aangekomen steken we over en volgen de spoorlijn een klein stukje tot we onder de A1 doorgaan. Opnieuw betreden we een fascinerend natuurgebied, het Caitwickerzand en Maanschoten. In dit gebied van stuifzand vind je eikenstrubben die in vroege tijden – meer dan 1000 jaar geleden- dienden voor houtwinning. Als we dit bijzondere gebied verlaten en de Amersfoortse weg oversteken merken we dat het wat meer gaat regenen.

We lopen het laatste deel van het traject langs Ouwendorp naar Garderen. Nog wel even oppassen dat we niet de afslag van de Variant nemen. Dat stukje Veluwe bewaren we

voor later. Vlak voor Garderen passeren we een fraaie molen die vroeger als baken zichtbaar was voor vissers op de Zuidzee maar tegenwoordig de VVV herbergt. In Garderen lopen we nog een extra ronde om de kerk om het wachten op de bus te verkorten. Via een overstap in Stroe komen we rond 18 uur in Arnhem aan. We hebben ondanks de paar keer dat we fout of om hebben gewandeld wel enorm genoten van dit mooie traject en die paar km extra konden er met gemak bij.

Alle foto's van de etappe Harskamp - Garderen

Dag 3 : Lunteren - Harskamp

Op deze zeer warme septemberdag treffen we elkaar bij station Ede-Wageningen. Met een beker cappuccino stappen we in de boemeltrein naar Lunteren. Met de gids in de hand – met het voornemen vandaag goed de aanwijzingen te lezen – starten we vanaf station Lunteren en lopen via enkele straatjes door een voetgangerssluis de akkers op.

Het pad loopt aan de rand van de akkers en wordt door bomen beschaduwd. Dat is wel nodig met een temperatuur die nu al dik boven de 20 graden is. We zijn er op gekleed,

genoeg water bij ons, maar iedere schaduw die we kunnen meepakken vandaag is welkom. Ook zullen we geregeld een pauze inlassen. Het restaurant De Goudsberg blijkt nog gesloten. We slaan hier linksaf en lopen via een bosstrook naar wat met noemt het “Middelpunt van Nederland”. Bij het passeren van de Notarisbank bemerken we bedrijvigheid van een graafmachine. Om de hoek zien we al enkele andere wandelaars die ook het Middelpunt bewonderen. Of het echt het middelpunt van Nederland is wordt wel betwist, maar met een prachtige boom en enkele grote keien omgeven door een dubbele stenen ring, is het zeker de moeite waard.

Door bos en later wandelend tussen maisvelden door komen we uit bij een historische waterput uit de IJzertijd die enigszins in een lager gelegen kuil ligt. Vol verwachting lopen

we op de waterput af. Wat een tegenvaller, slechts 60 cm diep en helemaal droog. Daar weten we zelf wel raad op. Vlak voor we het Wekeromsche Zand op gaan passeren we een gereconstrueerde boerderij, ook uit de IJzertijd. Het geeft een aardige indruk van het leven toen. Veldjes (Celtic fields) van ca 40 x 40 meter werden in een dagdeel bewerkt. Twee van die veldjes konden op 1 dag worden bewerkt en 60 veldjes waren nodig om in het onderhoud voor een gezin van 6 personen te kunnen voorzien.

Langs de rand van een nog steeds in bloei staand heideveld komen we uit bij een schitterend ven.

Even tijd nemend voor de lunch op het bankje aan de rand van het ven genieten we van die pracht. Een vogelspotter vraagt belangstellend wat voor wandeling we maken. Het blijkt dat we zijn favoriete plekje hebben ingenomen. We lopen verder over het Wekeromsche zand dat zijn naam eer aan doet. We zwoegen in de hitte over twee zandvlaktes heen, werkelijk prachtig, voor we weer het bos in duiken en even bij kunnen komen in de schaduw van de bomen.

Als we de Edeseweg zijn overgestoken lopen we verder naar Otterlo.

Jammer genoeg moeten we een flink stuk over een geasfalteerde weg lopen. Dit is niet het mooiste stuk van de route, zeker niet met deze temperatuur die inmiddels boven de 30 graden uitstijgt. De route loopt deels verder langs de akkers. Een woonhuis met bedrijf heeft een prachtige bomenlaan. Ons pad loopt daar parallel aan, maar is ook erg mooi. Kastanjes vallen om ons heen. Het laatste stuk gaat gelukkig nog flink onder de bomen door.

In Otterlo genieten we op een druk bezocht terras van een welverdiende pauze met koffie en natuurlijk de niet te missen appeltaart. Aan de hand van de gids rekenen we uit hoeveel kilometers de volgende trajecten zullen zijn. Daar blijkt dat het beter is om vandaag in Harskamp te stoppen. Gezien de warmte en de afstand die we nog naar

Harskamp moeten lopen een verstandige beslissing. Dit laatste deel van 4,3 km loopt over een zandpad met fietspad. Met regelmaat worden we door fietsers of grote werkauto’s gepasseerd. Ten zuiden van Harskamp ligt een militair schiet-terrein waar nog vaak geoefend wordt. Vandaar dat het heidegebied voor wandelaars afgesloten is. In het dorp zoeken we eerst naar de juiste bushalte. Via lijn 107 kunnen we een halfuurtje later naar Ede, waar we afkoeling zoeken op een terras. We zijn trots op de ruim 23 km die we vandaag gelopen hebben en hebben al weer zin in het volgende deel.

Alle foto's van de etappe Lunteren - Harskamp

Dag 2 : Renkum - Lunteren

Voor de eerste keer weer samen op pad na de zomervakantie. Voor mijn vriendin een thuiswedstrijd. Bij haar thuis starten we met een heerlijke kop koffie voor we op pad gaan. De aanlooproute van ca. 1 km naar het Veluwe Zwerfpad loopt langs de golfbaan en een stuk dwars over heide. Prachtig om te zien dat dit stuk heide ruim een jaar na aanleg al zo mooi in bloei staat. De lucht is nog wat grijs, de voorspellingen voor de dag zijn goed.

Het eerste deel kronkelt rond de Kreyenberg en langs bezoekerscentrum De Beken. We steken de verkeersweg over en wandelen bij het bordje “Schaapsdrift” verder door het bos tot we bij de beek uitkomen.

Het is hier goed opletten omdat we ook het Maarten van Rossumpad kruisen. Over een bruggetje kruisen we de beek en wandelen al kletsend verder. Het loopt moeizaam door de vele plassen en blubberige paadjes. Oppassen dat we niet uitglijden. In dit tempo is het de vraag of we het voorgenomen einddoel Lunteren zo wel zullen halen. Na een tijdje merken we geen markering meer op, toch iets verkeerd gelopen. Door goed te oriënteren op de kaart en via de beschrijving komen we al snel weer op de route. Het is prachtig in het bos waarbij we een flink stuk de beek blijven volgen. Onderweg passeren we nog een stukje historische grond: de Celtic Fields en een adembenemend bospad met dennenbomen in diverse kleurtinten.

Vanaf het Nivon-natuurvriendenhuis gaat het verder richting Planken Wambuis. Na oversteek van de spoorweg gaat de route eerst parallel hieraan, gaat het tempo wat omhoog en steken we daarna via een recht bospad door tot aan Planken Wambuis. Hier is onze eerste koffiestop. Tenslotte hebben we al weer 3 uur gelopen.

De route vervolgt langs de Planken Wambuisweg met een uitstapje over de Oud-Reemsterhei. De maand augustus is wel de meest geschikte maand om over de hei te wandelen. De hei staat prachtig in bloei en geeft een mooie paarse gloed. Langs de boerderij Nieuw Reemst volgt een lang recht pad, waarbij we aan weerszijden Schotse Hooglanders zien grazen. Een stier steekt het pad over. We aarzelen of we wel over het pad tussen stier en groep door willen lopen. Stieren kunnen daar agressief op reageren. Omdat andere wandelaars en fietsers het wel doen rapen we onze moed bij elkaar en lopen door. Een man staat langs de kant foto’s te maken van een groepje varkens en wijst ons erop. Net als ik een foto wil maken horen we gegrom van de stier achter ons en maken dat we weg komen.

Op de kruising naar restaurant de Mossel steken we over. Onze vorige pauze is te kort geleden om nu alweer te pauzeren.

De Planken Wambuisweg blijft eindeloos doorgaan en in een rechte lijn lopen we verder tot aan het uitkijkplateau bij de Valenberg. We zijn niet de enigen die op de toren klimmen en van het uitzicht genieten. Helaas geen grazers of andere dieren te bespeuren. Verderop langs het wandelpad komen we nog wel een kudde grazende paarden tegen.

Als we de Apeldoornse weg zijn overgestoken slingert het pad verder door. Aan de hand van beschrijving en kaart vinden we onze weg want de markering laat ook hier te wensen over. Ook moeten we nog twee keer over een flinke wegobstructie klauteren.

Op dit punt ontbreekt de markering ook en lopen we op goed gevoel richting de Wekeromse weg. Volgens de beschrijving zouden we na ca 60 m rechts en kort daarna links door een draaihek het gebied bij Wekeromsche zand in moeten lopen. Er zit een hek langs het pad beide kanten op. Rechts zien we zo gauw geen ingang en omdat het fietspad langs het hek in de juiste richting loopt volgen we dat tot aan de hoek. Ook daar is geen draaihek als toegang dus besluiten we om te keren. Terug bij het punt toch maar de hoek om en verscholen vinden we dan toch het toegangshek. Als we dan het kleine paadje volgen en bij de bocht komen, nu aan de juiste kant van het hek, genieten we op een bankje even van het uitzicht op de hei en bestuderen de kaart.

De zon is steeds meer gaan schijnen en verwarmt ons het laatste deel van de dag. Verder lopend langs een stuk hei missen we toch weer eens de markering. Een stukje terug maar weer, nu met de beschrijving er bij. Een les voor de volgende trajecten is om meer op de kaart en beschrijving te vertrouwen en minder op de markering.

Als we weer op de route zijn volgt een prachtige wandeling over de bloeiende hei. Wat dat betreft komen we wel aan onze trekken vandaag. Hierna vervolgt de route meer door bosgebied, langs een camping tot aan hotel De Lunterse Boer. Hier slaan we linksaf tot we bij de Koepel komen. Deze is niet toegankelijk. Langs conferentieoord de Werelt lopen we door het bos langs een gedenkboom Lunteren in.

Het is inmiddels half 7 en genieten in het dorp op een terras van een koel glas bier en heerlijke zalm uit de plaatselijke viswinkel van waaruit ook het restaurant voorzien wordt. Met een nieuwe datum in de agenda gaan we beide onze weg naar huis terugkijkend op een gezellige sportieve dag met een totaal van ca 36 km. Hier zijn we trots op gezien de blubberige paden die het niet makkelijk maakten bij het lopen.

Alle foto's van de etappe Renkum - Lunteren

Dag 1: Arnhem - Renkum

Spannend weer een nieuw traject starten. De gids van het Veluwe Zwerfpad is al een paar weken in huis, leuk als voorpret. Nu is het dan zo ver. We starten vanaf station Arnhem, de ochtend is nog vroeg. Een van de eerste bijzonderheden die in de gids vermeld staat is de Witte Watermolen naast bezoekerscentrum Sonsbeek. Het ligt op zo'n 0,6 km van het station. Het terras ervoor ziet er fleurig en aanlokkelijk uit. Eerst gezellig een kop koffie op het terras om de route van de dag samen te bespreken. Goed begin zo in het zonnetje.

De Witte Molen is nog in gebruik: er wordt meel gemalen, dat in het bijbehorende winkeltje verkocht wordt. Langs de molen lopen we door park Sonsbeek naar het vlakbij gelegen

kasteel Zijpendaal, een leuk uitje voor een zondagmiddag als het geopend is voor publiek. Het park ligt er prachtig bij met de rododendrons in bloei in verschillende tinten. Bij Schaarsbergen splits het Veluwe Zwerfpad. Naast de route om de Veluwe heen zijn er ook een aantal varianten die dwars door de Veluwe heenlopen. Voor nu besluiten we deze variant later eens als apart traject te gaan lopen. Vanuit meer hoeken van het Zwerfpad zijn varianten beschikbaar, voorlopig kunnen we nog wel een flinke tijd wandelen in dit prachtige gebied is onze conclusie.

Eerst komen we langs open velden, daarna wandelen we door prachtige boslanen verder naar Groot Wansborn, een prachtig hotel midden in de bossen. Jammer genoeg is het terras afgesloten. Even de voetjes laten uitrusten in de grote schommel voor het hotel. Daarna op naar de begraafplaats Airborne War Cemetery. Hier liggen

de soldaten die gesneuveld zijn bij de slag om Arnhem tijdens de Tweede Wereldoorlog begraven. Een indrukwekkende plaats. Een schoolklas loopt er rond, het levend houdend van de gevolgen van een oorlog voor jongeren is van groot belang.
Als we de weg achter de begraafplaats overgestoken zijn naar Oosterbeek lopen we door een hele lange straat, de Graaf van Rechterenweg. Mijn vriendin haalt herinneringen op aan een hotel waar we langslopen, ze heeft daar wel eens een bijeenkomst gehad. Nu is de grond verdeeld in drie enorme kavels. Het hotel ziet er vervallen uit, de trap overgroeit met mos, duidelijk vergane glorie.

Aan het eind van de Graaf van Rechterenweg wandelen we weer het bos in.

Bij een klein stukje heide slaan we af. We merken op dat de markering niet altijd duidelijk is of soms zelfs niet aanwezig. Vandaag lopen we daardoor toch een paar keer fout en ook wat om. Door de Wolfhezer bossen komen we in een voor mijn vriendin erg bekend terrein. Ze woont in de buurt en Nordic-walked hier met regelmaat. En dat gebied is dan ook erg de moeite waard. Over een verhoogd kronkelend pad wandelen met aan weerszijde de slenken. Kijk toch eens die Duizendjarige den of die Wodans eiken, zo prachtig. Ook de Wolfhezer heide is een uniek stuk natuur.

Het zonnetje gaat steeds meer schijnen, we genieten extra omdat de voorspellingen toch wat regen en onweer aangaven. Op een bankje aan de rand van de heide met uitzicht op een kleine grafheuvel en grazende hooglanders in de verte peuzelen we een boterham op.

We voelen de zon op onze rug branden, voor de zekerheid maar even met zonnebrand insmeren. Na het oversteken van de A50 via het ecoduct lopen we richting station Wolfheze. Eigenlijk best een mooi gebouw waar nu ook een winkeltje gevestigd is. Het ligt aan een gezellig pleintje met restaurant en het ziet er met een aardig vol terras in de zon gezellig uit. Vanuit Wolfheze gaat de route verder naar Heelsum. Doordat we een afslag missen nemen we een klein deel van het Maarten van Rossumpad om daarna weer op de route terug te keren. Vlak bij Heelsum verlaten we het pad en wandelen over de 'nieuwe' Renkumse heide recht op het dorp Renkum af.

In het centrum op een zonnig terras maken we een afspraak voor de volgende keer, na de zomervakantie. Wandelen in de zon maakt dorstig dus nu als afsluiting genieten van een koel pilsje.

Alle foto's van de etappe Arnhem - Renkum