Met spanning hebben we afgelopen week de weerberichten gevolgd: Storm op komst. Donderdagmiddag en avond was het flink raak. Als we vrijdagmorgen rond 10.15 in Elspeet uit de bus stappen komt een eerste zonnestraal tevoorschijn. Dat belooft veel goeds.
Na de koffie bij een bakker die een klein stukje speciaal gebak erbij serveert en vertelt dat dit vaak op het Loo voor prinses Margriet wordt afgeleverd, gaan we op pad, Elspeet uit en direct de bossen in.
Als we de Elspeetsche Heide bereiken slingert het pad eerst langs de rand en dan begint de oversteek. We zijn op onze hoede en letten goed op de markering. Al staat de heide niet in bloei, het is een pracht wat onze ogen al rondkijkend opnemen. Het pad slingert en twee keer passeren we hetzelfde fietspad en lopen dan verder naar een grafheuvel. Over en om de diverse heuvels heen kruisen we een groot deel van de heide.
Sporen van de hevige regenval zijn er nog wel, af en toe moeten we om een ondergelopen deel van het pad heenlopen. Op een van de heuvels genieten we van het vergezicht, zo mooi maar helaas niet vast te leggen op de foto. We overwegen nog even een filmpje te maken, het plaatsen ervan op onze blog site zal niet gaan werken. Langs conferentieoord Paasheuvel bereiken we Vierhouten. Of de naam van dit dorp nu afkomstig is van een Nunspeter familie of verwijst naar vier bossen rondom het dorp blijft de vraag. Het dorp bevat meerdere restaurants, we kiezen een pannenkoekhuis. In de zomer zal het hier wel flink druk zijn. Lunch met pannenkoek en uitsmijter geeft ons de energie om de volgende etappe te doen. Tot aan Vaassen zullen we geen restauratie meer tegen komen, dus nu even goed uitrusten en genieten.
Het vervolg gaat eerst weer door de bossen om een eindje verderop rond heideveld Hendrik Mouwenveld te slingeren.
Na nog een stuk bos komen we uit bij het “Verscholen dorp”. Hier werden door de familie Cor Bakker ca 100 joden verborgen in 9 half ingegraven hutten. In het dorp was het te opvallend, de ingegraven hutten in het bos boden meer bescherming al was het behelpen. Helaas werd aan het eind van de oorlog de plek toch nog ontdekt. Opa Bakker en nog een paar mensen werden opgepakt en gefusilleerd. Het grootste deel van de joden overleefde zo de oorlog.
Wandelend langs het Grevelveld bereiken we Gortel, een esdorp met kerk, een school en een paar omliggende woningen of boerderijen. Als we het dorp verlaten lopen we het “Kroondomein Het Loo” in.
Een flink bosgebied met ook een stuk heide waarin enkele grafheuvels. De grootste heuvel heet de Galgenberg, in het verleden woonden hier mensen. Rond de Galgenberg zijn enkele duidelijke grafheuvels te herkennen. Men denkt dat deze rij grafheuvels langs een prehistorische weg hebben gelegen. Na wat dwalen, we zijn de markering kwijt, komen we a.d.h.v. de kaart uit de gids weer op de route. Even de voeten van de vloer op een bankje in de zon. Genieten vandaag met die blauwe lucht en witte schapenwolkjes. Niet veel later zijn we weer de markering kwijt, lopen een stuk terug en besluiten dat we het meest logische pad in de juiste richting gaan nemen. Uiteindelijk na ruim een km staat weer een markering langs het pad, ons onderbuik gevoel heeft onze de juiste weg gewezen.
Het laatste deel volgt de route het water rond kasteel Cannenburch.
Dit kasteel herinnert ons aan een ander LAW die we samen gelopen hebben, het Maarten van Rossumpad. In Vaassen zoeken we de bushalte naar Apeldoorn, waar we aansluitend nog twee busritten maken via overstappunt Wittenberg naar Ede. In een brasserie even nagenieten van het mooie traject en het bijna voorjaarsweer. Wat een verschil met die stormachtige dag ervoor.
Volgende keer hebben we een twee-daagse gepland.
Alle foto's van de etappe Elspeet - Vaassen
