Vanuit twee richtingen treffen we elkaar op station Amersfoort om samen verder te reizen naar Ermelo. De buurtbus naar de schaapskooi vertrekt pas over 25 minuten dus schuiven we binnen in een geheel nieuwe stations restauratie. Wat worden we daar vriendelijk ontvangen door drie man personeel en ook nog een gratis kop cappuccino. De kassa is nog niet in werking, maar natúúrlijk gaat er een bijdrage in de gereed staande spaarvarken. We genieten van de gezellige ingerichte ruimte en de koffie. Personeel lijkt volgens een poster op het raam afkomstig van het GGZ aan de overkant van het station.
Na een korte rit met buurtbus 105 lopen we richting Schaapskooi. Twee maanden geleden in prachtige herfsttinten met ondergaande zon, nu bedekt met een witte laag sneeuw. Ter vergelijking nog even een paar mooie foto’s maken. De schaapskooi is dicht, dus wandelen
we door over een prachtig stuk heide. In de verte zien we een schaapskudde midden op een heuvel bij elkaar gedrongen samen met de herder. We volgen een smal pad met aan weerszijde hoge met rijp beklede grasstengels en heide. Wat een winterpracht. Onze broeken worden er wel wat nat van, het laatste stukje nemen we een bredere parallelweg. Het zonnetje schijnt, wonderbaarlijke uitzichten alle kanten uit, genieten. Nu volgt een recht pad door landgoed Leuvenum, bospaden als afwisseling van de hei. Rond 12 uur bereiken we de herberg de Zwarte Boer voor koffie, met natuurlijk appeltaart! Even opwarmen...
Vanuit de Zwarte Boer wandelen we naar de Zandmolen langs de Leuvenumse beek, de belangrijkste beek van de Veluwe met in het verleden diverse watermolens. We lopen over een bruggetje en aanschouwen de grillige loop van de beek omringt met besneeuwde boomtoppen en ook op de grond ligt nog een aardige laag wit.
Het pad slingert door het Leuvenumse bos, hier en daar kruisen we LAW 8: het Zuiderzee pad. Op een kruising in het bos is wat verwarring, volgens de markering die nieuw is moeten we rechtsaf, volgens de oude markering rechtdoor. We besluiten rechtsaf te gaan.
Na een tijdje blijkt dat we niet verder kunnen over het pad. Het pad en een groot gedeelte van het omringende gebied tussen de bomen is bevroren water, maar helaas nog niet begaanbaar. Slingerend tussen de bomen door schuifelen we voetje voor voetje, voorzichtig en goed oplettend op bevroren delen, richting een bruggetje over de beek. Vanaf de brug is het een prachtig schouwspel. Het pad dat we dan volgen komt uiteindelijk uit aan de andere kant van de bevroren plas, op de plek waar de oorspronkelijke route liep.
We volgen het pad verder tot we bij een breed zandpad met fietspad uitkomen. We missen de markering en vermoeden dat we een afslag hebben gemist. We oriënteren ons op de heide en gaan rechtsaf. Na een paar honderd meter komen we weer terug op de route en zijn we aangekomen bij de Tafelberg, diverse stuifzandbergen inmiddels begroeid. Het eerste deel van de zandvlakte is nu beter begaanbaar dan in de zomer. Het bevroren sneeuwlaagje geeft meer grip. In de zomer is het ploeteren door het zand. Toch een voordeel dat we in deze winterse periode wandelen.
Na de zandvlakte volgt een vrij rechte beukenlaan door het bos. Via een brede zandweg kruisen we uiteindelijk een asfaltweg met fietspad. Het laatste stuk op weg naar Elspeet gaat deels over de hei. Aan het begin van het heidegebied zien we een smal bankje, en al is het eigenlijk te koud om te gaan zitten, onze benen verdienen wel een rustmoment.
Even genieten van een broodje en ondertussen de zon op ons gezicht. Niet te lang, dat is niet goed voor de spieren. Vrolijk vervolgen we onze weg, gezellig kletsen en ondertussen genieten. Als we bij een autoweg komen blijkt dat we niet op de plaats zijn die we verwacht hadden. Om via de autoweg naar Elspeet te lopen trekt ons niet aan. Gelukkig staat er op de kaart in de gids een pad over de hei aangegeven en zo stippelen we een alternatieve route uit tot we de route weer op kunnen pakken. Vandaar gaat het verder vlot.
De zon begint al te zakken, mooie gekleurde luchten ontstaan. Maar we willen wél graag vóór de schemering doorzet in Elspeet zijn. We stappen flink door en nog voor half 5 lopen we het dorp Elspeet in. Het is nog wel even zoeken naar de bushalte voor lijn 112 naar Garderen. De bus is op tijd en de aansluiting op de bus naar Ede-Wageningen is prima. Rond half zes zijn we in het centrum en strijken uiteindelijk neer in een eerder bezocht uitstekend Italiaans restaurant. Na een heerlijk 3 gangen menu sluiten we deze wandel dag af.
Alle foto's van de etappe Ermelo Schaapskooi - Elspeet
