Op deze zeer warme septemberdag treffen we elkaar bij station Ede-Wageningen. Met een beker cappuccino stappen we in de boemeltrein naar Lunteren. Met de gids in de hand – met het voornemen vandaag goed de aanwijzingen te lezen – starten we vanaf station Lunteren en lopen via enkele straatjes door een voetgangerssluis de akkers op.
Het pad loopt aan de rand van de akkers en wordt door bomen beschaduwd. Dat is wel nodig met een temperatuur die nu al dik boven de 20 graden is. We zijn er op gekleed,
genoeg water bij ons, maar iedere schaduw die we kunnen meepakken vandaag is welkom. Ook zullen we geregeld een pauze inlassen. Het restaurant De Goudsberg blijkt nog gesloten. We slaan hier linksaf en lopen via een bosstrook naar wat met noemt het “Middelpunt van Nederland”. Bij het passeren van de Notarisbank bemerken we bedrijvigheid van een graafmachine. Om de hoek zien we al enkele andere wandelaars die ook het Middelpunt bewonderen. Of het echt het middelpunt van Nederland is wordt wel betwist, maar met een prachtige boom en enkele grote keien omgeven door een dubbele stenen ring, is het zeker de moeite waard.
Door bos en later wandelend tussen maisvelden door komen we uit bij een historische waterput uit de IJzertijd die enigszins in een lager gelegen kuil ligt. Vol verwachting lopen
we op de waterput af. Wat een tegenvaller, slechts 60 cm diep en helemaal droog. Daar weten we zelf wel raad op. Vlak voor we het Wekeromsche Zand op gaan passeren we een gereconstrueerde boerderij, ook uit de IJzertijd. Het geeft een aardige indruk van het leven toen. Veldjes (Celtic fields) van ca 40 x 40 meter werden in een dagdeel bewerkt. Twee van die veldjes konden op 1 dag worden bewerkt en 60 veldjes waren nodig om in het onderhoud voor een gezin van 6 personen te kunnen voorzien.
Langs de rand van een nog steeds in bloei staand heideveld komen we uit bij een schitterend ven.
Even tijd nemend voor de lunch op het bankje aan de rand van het ven genieten we van die pracht. Een vogelspotter vraagt belangstellend wat voor wandeling we maken. Het blijkt dat we zijn favoriete plekje hebben ingenomen. We lopen verder over het Wekeromsche zand dat zijn naam eer aan doet. We zwoegen in de hitte over twee zandvlaktes heen, werkelijk prachtig, voor we weer het bos in duiken en even bij kunnen komen in de schaduw van de bomen.
Als we de Edeseweg zijn overgestoken lopen we verder naar Otterlo.
Jammer genoeg moeten we een flink stuk over een geasfalteerde weg lopen. Dit is niet het mooiste stuk van de route, zeker niet met deze temperatuur die inmiddels boven de 30 graden uitstijgt. De route loopt deels verder langs de akkers. Een woonhuis met bedrijf heeft een prachtige bomenlaan. Ons pad loopt daar parallel aan, maar is ook erg mooi. Kastanjes vallen om ons heen. Het laatste stuk gaat gelukkig nog flink onder de bomen door.
In Otterlo genieten we op een druk bezocht terras van een welverdiende pauze met koffie en natuurlijk de niet te missen appeltaart. Aan de hand van de gids rekenen we uit hoeveel kilometers de volgende trajecten zullen zijn. Daar blijkt dat het beter is om vandaag in Harskamp te stoppen. Gezien de warmte en de afstand die we nog naar
Harskamp moeten lopen een verstandige beslissing. Dit laatste deel van 4,3 km loopt over een zandpad met fietspad. Met regelmaat worden we door fietsers of grote werkauto’s gepasseerd. Ten zuiden van Harskamp ligt een militair schiet-terrein waar nog vaak geoefend wordt. Vandaar dat het heidegebied voor wandelaars afgesloten is. In het dorp zoeken we eerst naar de juiste bushalte. Via lijn 107 kunnen we een halfuurtje later naar Ede, waar we afkoeling zoeken op een terras. We zijn trots op de ruim 23 km die we vandaag gelopen hebben en hebben al weer zin in het volgende deel.
Alle foto's van de etappe Lunteren - Harskamp
