Spannend weer een nieuw traject starten. De gids van het Veluwe Zwerfpad is al een paar weken in huis, leuk als voorpret. Nu is het dan zo ver. We starten vanaf station Arnhem, de ochtend is nog vroeg. Een van de eerste bijzonderheden die in de gids vermeld staat is de Witte Watermolen naast bezoekerscentrum Sonsbeek. Het ligt op zo'n 0,6 km van het station. Het terras ervoor ziet er fleurig en aanlokkelijk uit. Eerst gezellig een kop koffie op het terras om de route van de dag samen te bespreken. Goed begin zo in het zonnetje.
De Witte Molen is nog in gebruik: er wordt meel gemalen, dat in het bijbehorende winkeltje verkocht wordt. Langs de molen lopen we door park Sonsbeek naar het vlakbij gelegen
kasteel Zijpendaal, een leuk uitje voor een zondagmiddag als het geopend is voor publiek. Het park ligt er prachtig bij met de rododendrons in bloei in verschillende tinten. Bij Schaarsbergen splits het Veluwe Zwerfpad. Naast de route om de Veluwe heen zijn er ook een aantal varianten die dwars door de Veluwe heenlopen. Voor nu besluiten we deze variant later eens als apart traject te gaan lopen. Vanuit meer hoeken van het Zwerfpad zijn varianten beschikbaar, voorlopig kunnen we nog wel een flinke tijd wandelen in dit prachtige gebied is onze conclusie.
Eerst komen we langs open velden, daarna wandelen we door prachtige boslanen verder naar Groot Wansborn, een prachtig hotel midden in de bossen. Jammer genoeg is het terras afgesloten. Even de voetjes laten uitrusten in de grote schommel voor het hotel. Daarna op naar de begraafplaats Airborne War Cemetery. Hier liggen
de soldaten die gesneuveld zijn bij de slag om Arnhem tijdens de Tweede Wereldoorlog begraven. Een indrukwekkende plaats. Een schoolklas loopt er rond, het levend houdend van de gevolgen van een oorlog voor jongeren is van groot belang.
Als we de weg achter de begraafplaats overgestoken zijn naar Oosterbeek lopen we door een hele lange straat, de Graaf van Rechterenweg. Mijn vriendin haalt herinneringen op aan een hotel waar we langslopen, ze heeft daar wel eens een bijeenkomst gehad. Nu is de grond verdeeld in drie enorme kavels. Het hotel ziet er vervallen uit, de trap overgroeit met mos, duidelijk vergane glorie.
Aan het eind van de Graaf van Rechterenweg wandelen we weer het bos in.
Bij een klein stukje heide slaan we af. We merken op dat de markering niet altijd duidelijk is of soms zelfs niet aanwezig. Vandaag lopen we daardoor toch een paar keer fout en ook wat om. Door de Wolfhezer bossen komen we in een voor mijn vriendin erg bekend terrein. Ze woont in de buurt en Nordic-walked hier met regelmaat. En dat gebied is dan ook erg de moeite waard. Over een verhoogd kronkelend pad wandelen met aan weerszijde de slenken. Kijk toch eens die Duizendjarige den of die Wodans eiken, zo prachtig. Ook de Wolfhezer heide is een uniek stuk natuur.
Het zonnetje gaat steeds meer schijnen, we genieten extra omdat de voorspellingen toch wat regen en onweer aangaven. Op een bankje aan de rand van de heide met uitzicht op een kleine grafheuvel en grazende hooglanders in de verte peuzelen we een boterham op.
We voelen de zon op onze rug branden, voor de zekerheid maar even met zonnebrand insmeren. Na het oversteken van de A50 via het ecoduct lopen we richting station Wolfheze. Eigenlijk best een mooi gebouw waar nu ook een winkeltje gevestigd is. Het ligt aan een gezellig pleintje met restaurant en het ziet er met een aardig vol terras in de zon gezellig uit. Vanuit Wolfheze gaat de route verder naar Heelsum. Doordat we een afslag missen nemen we een klein deel van het Maarten van Rossumpad om daarna weer op de route terug te keren. Vlak bij Heelsum verlaten we het pad en wandelen over de 'nieuwe' Renkumse heide recht op het dorp Renkum af.
In het centrum op een zonnig terras maken we een afspraak voor de volgende keer, na de zomervakantie. Wandelen in de zon maakt dorstig dus nu als afsluiting genieten van een koel pilsje.
Alle foto's van de etappe Arnhem - Renkum
