Dag 15 en 16 : Garderen - Hoog Soeren - Garderen (Variant F-D-E)

Dag 15 : Garderen - Hoog Soeren

Garderen is de vertrekplaats voor onze 2-daagse. Met het lopen van variant F-D en E ronden we het streekpad Veluwe Zwerfpad af. We hebben er zin in. Voor we op pad gaan genieten we eerst bij ons al eerdere bezochte bakker op het terras van een kop koffie met appeltaart. We treffen ook een tweetal andere wandelaars die al enkele uren op pad zijn. Altijd gezellig ook van andere wandelaars ervaringen te horen.

Af en toe een regenspetter, maar volgens het weerbericht wordt pas in de middag een onweersbui verwacht. Het is rond 11 uur voor wij gaan wandelen. Het dorp uit via de Schoolstraat en m.b.v. de gps de Meervelderweg zoeken, net buiten het dorp.

Het pad kronkelt door de bossen en soms langs een open veld. Het glooit ook wat. We komen langs een uit zwerfkeien opgetrokken bank, Goudsberg, van waaraf een vrij uitzicht is. Even verder op het pad worden verrast door een haag van Rhododendrons, altijd mooi! Na een pad door het bos komen we uit op een weg, hier lopen we even langs en duiken dan het bos weer in. Plots staan we voor een zandbult die het pad verspert, dit komt ons bekend voor, al eerder meegemaakt. Bij de heide slaan we af en wandelen een flink stuk langs de heide, dit blijft altijd boeien. En wéér niet in bloei, het verkeerde seizoen. Het laatste deel tot aan het Uddelermeer gaat tussen akkerlanden door. Het Uddelermeer werd door Koning Willem 3 gebruikt als hofvijver.Hier nemen we pauze en lunchen met een heerlijke tomatensoep.

Als we vanuit het restaurant de weg oversteken naar het Uddelermeer zien we een open veld met rondom een wal, de Uddelerschans. Dit verdedigingswerk sluit aan één kant aan op het Uddelermeer. Met interesse lezen we de informatiepaaltjes langs en midden op het open veld. Wat een prachtig uitzicht op het meer. We klimmen natuurlijk ook even op de wal om rond te kijken, zeker de moeite waard. Tussen twee dubbele wallen door lopen we het bos in. Bij een sluithek gaan we er via een overstapje overheen.

De route gaat verder met een grindweg door het Kroondomein, de Bieze, met grote

heidevelden waar we afwisselend langs of doorheen wandelen. Het begint iets te regenen, maar niet genoeg om de regenjas uit de tas te halen. Als we het heidegebied verlaten en weer door het bos lopen zien we om ons heen bomen met takken die alle kanten uit kronkelen. Nu op weg naar het Aardhuis, we lusten wel een bakkie koffie. Na wat zoeken vinden we achter een gesloten hek het huis dat we herkennen van de afbeelding in de gids. Helaas afgesloten en ook geen andere koffie optie in de buurt. Gelukkig vinden we later onderweg nog een bankje om even te rusten.

Dan gaan we op pad voor de laatste kilometers naar Hoog Soeren, waar we weer op hetzelfde overnachtingsadres verblijven als vorig jaar rond deze tijd. Een prachtig monumentaal huisje met eigen woonkamer, keuken, badkamer en zolder met bedden. En dat voor een Vrienden-op-de-fietsprijsje. Tijd om na deze heerlijke wandeldag, zonder het voorspelde onweer, te genieten. We nemen plaats op een terras en genieten van een Veluwse Schavuyt en een heerlijke maaltijd. Terug in ons verblijf zoeken we alvast uit welk pad we willen gaan lopen nu het Veluwe Zwerfpad bijna afgerond is. Onze voorkeur gaat uit naar het Grote Rivierenpad van Hoek van Holland naar Kleef.

Dag 16 : Hoog Soeren - Garderen

Na een goed verzorgd ontbijt nemen we afscheid van onze gastvrouw en lopen door het dorp richting Elspeet. De eerste 3,9 km van Hoog Soeren naar de start van variant E hebben we al eens gelopen. Nog maar net op het pad door het bos passeren we een donkere waterplas, een leemput.

Variant E begint met de weg naar Elspeet, een recht pad, kilometers lang en deels

omhoog hellend. Goed voor onze kuiten. We lopen lekker door tot we een bankje zien bij de Hooge Duvel. Even wat water drinken en de voeten laten rusten. Heerlijk nog die koelte. De voorspelling geeft warm weer met een temperatuur rond de 28 graden. Ondertussen lopen twee dames langs met de fiets aan de hand. De helling is te zwaar en ze zijn bang te slippen. Wij lopen uitgerust verder naar Elspeet. Ook nu komen we weer bomen met kronkelende takken tegen, prachtig. In de verte zien we de kerktoren van Elspeet.

Afwijken van de route om eerst een lunch te nemen op de Brink.

Jammer dat ze bezig zijn met bouwwerkzaamheden op de Brink. Lastig om daardoor het vervolg van de route op te pikken. Tussen de juiste huisnummers ontdekken we een grindvoetpad en lopen recht op een prachtige molen af. Om de molen heen gaan we verder over een zandpad langs de bosrand. Er volgt weer een mooi pad langs de heide. Onderweg word ik geappt door de kinderen over een verjaarscadeau, even antwoorden in de koelte van een boom. Tja, tegenwoordig ben je 24/7 bereikbaar. We gaan nog een stuk dwars over de hei. Het is best wel warm, al waait er gelukkig ook een lekkere bries.

Langs de sluitboom gaan we de boslaan in van perceel Staverden. Dit deel valt samen met het Zuiderzeepad, ook aanlokkelijk. Er valt nog genoeg te wandelen voor de

toekomst. En heerlijk in de koelte voor we het laatste deel van dit traject naar Garderen, over de heide van het Houtdorperveld gaan wandelen. Direct aan het begin passeren we een waterplas en horen zelfs de kikkers kwaken. Op de Koningsweg letten we goed op, hier splitst het Zuiderzeepad af en wij slaan af om dwars over de heide te gaan. De markering is duidelijk, zelfs een apart paaltje met Veluwe Zwerfpad komen we tegen.

Vanaf de hei gaat de route verder over een wal, het lijkt Limburg wel. Een laatste glooiend smal pad door het bos en dan naderen we Garderen. Deels is de markering van het Veluwe Zwerfpad leidend, maar wel houden we de richting naar het centrum in de gaten. Op de hoek bij de Dorpstraat twijfelen we of we direct naar de bushalte zullen doorlopen of eerst op een terras wat aan onze dorst willen doen. De keuze valt op het terras, daarna kijken we wel hoe laat en waarvandaan de bus naar Ede-Wageningen vertrekt. Als afsluiting eten we in ons favoriete Italiaanse restaurant een heerlijke maaltijdsalade. Trots op onze prestatie en afronding van het pad proosten we met elkaar!

Alle foto's van de tweedaagse Garderen - Hoog Soeren - Garderen

Dag 14 : Harskamp - Hoenderloo

Vandaag lopen we voor een deel bekend traject (Harskamp - Kootwijk)en lopen we een stuk dat we vorig jaar niet hebben kunnen afronden (Kootwijk - Hoenderloo). Het is nog even spannend of we op tijd in Arnhem zijn om de aansluitende bus 105 naar Harskamp te halen. De bedoeling is om daar te starten met koffie, maar helaas: bij aankomst zien we de koffiegelegenheid niet. Dan maar direct op weg naar Kootwijk.

Dit deel hebben we eerder gelopen. Vanaf de autoweg duiken we al snel de bossen in. Tussen Harskamp en Kootwijk ligt een uitgestrekt Infanterie schietkamp. Zelfs langs de camping met speeltoestellen die we passeren horen we voortdurend geschut.

Jammer, voor je rust hoef je niet op die camping te gaan staan. Als we de bossen uit gaan, lopen we dwars over Kootwijkerzand. Mul zand waar we doorheen ploeteren, maar veel minder warm dan een jaar geleden. Het blijft een bijzonder mooi gebied. Het laatste stuk naar Kootwijk loopt over een asfaltweg en na een bocht rechtsaf lopen we door naar de Brink vlak bij de kerk. Net als de vorige keer gaat onze voorkeur uit naar een zonnig terras met uitzicht op de kerk. Dit is ook de eerste en enige stopplaats waar we koffie kunnen krijgen. Tot aan Hoenderloo is er geen restauratie meer onderweg. Genietend in de zon op het terras drinken we koffie met natuurlijk de vertrouwde appeltaart.

Vanaf het restaurant lopen we het dorp uit naar de Houtzagersweg. Herinnering van de wandeling een jaar geleden dringt zich op: hier kwamen we 2 wandelaars tegen die ook het Veluwe Zwerfpad liepen maar dan in omgekeerde richting.

Weer lopen we het Kootwijkerzand op, parallel aan het eerste stuk vandaag. Aan het eind slaan we linksaf en doorkruisen een heidegebied met brede zanderige paden. Zoveel mogelijk lopen we aan de rand en niet door het mulle zand. In de verte zien we Radio Kootwijk opdoemen en herkennen het pad wat zigzaggend naar het grijze gebouw gaat. Op de stenen trap rusten we kort uit. Daarna passeren we diverse gebouwen die bij het radio complex horen. Op de posters die her en der hangen kijken we naar informatie over festivaldagen of tijden van een rondleiding. Leuk om deze zomer nog eens te doen. Aan het einde van de weg lopen we de bossen weer in. Een klein stukje verder en bovenop een uitzichtpunt staat een picknicktafel met informatiebord. Even genieten en dan weer verder.

Niet ver daarna komt de afslag waar ik vorig jaar mei gestruikeld ben. In mijn herinnering was het verder van de picknick-bank, ik dacht dat we van een zandvlakte af kwamen....niet helemaal juist dus.

Ik maak wat foto’s van de beruchte plek en vrolijk vervolgen we het pad door de bossen richting Hoog Buurlo. Ineens zijn we de markering kwijt. Met de gps vinden we de juiste richting en komen uit bij de schaapskooi Hoog Buurlo. Wat een mooie plek en uitzicht, het lijkt Limburg wel. Op een bankje zitten mensen te genieten in het zonnetje. We dalen af en wandelen door de bossen verder. Iets wat op een klein vennetje lijkt te glinsteren tussen de bomen blijkt een Leemput te zijn. Even verder op een pad langs een weiland zien we een paar auto’s staan en een groepje mensen. Wat doen die daar? In een boom hangt een jonge man in een tuig en maakt daar wat buitelingen.

Het pad gaat verder over de Hoog Buurlosche heide. In de verte zien we zandbergen opduiken. Het pad loopt een zandheuvel op, verbaasd kijken we rond.

Dwars over de zandvlakte lopen we verder; her en daar opmerkend of een deel ervan wel natuurlijk is ontstaan. Het laatste deel van de wandeling naar Hoenderloo gaat door de Hoenderloosche bossen. Wat een mooi afwisselend traject. Het is nog wel een flink stuk vanaf Radio Kootwijk, als we dat vorig jaar nog hadden moeten lopen was het vast een latertje en ook wel erg veel kilometers geworden. Het zijn oude bossen hier, met weinig tot geen onderhoud. Verdorde afgeknapte bomen en een enkele boom blokkeert het wandelpad. Prachtig zijn de bomen met witte paddenstoelen in de vorm van hoedjes. Vlak voor Hoenderloo ligt langs de afrastering een wild zijn. Even controleren of het dier nog ademt, maar nee het is dood. Wat te doen, even voor nu niets.

Tevreden lopen we naar de bushalte in Hoenderloo, waar net de bus naar Ede-Wageningen aan komt rijden. Natuurlijk sluiten we de dag af met een gezellig etentje, na-babbelend over deze mooie dag en uitkijkend naar de tweedaagse als afsluiting van ons project Veluwe Zwerfpad. Nu maar eens nadenken over een vervolg: Trekvogelpad of Pionierspad? Op 25 en 26 mei volgt de variant D-E-F in de driehoek Garderen - Hoog Soeren - Elspeet.

Alle foto's van Harskamp - Hoenderloo

Dag 13 : Rheden - Arnhem

Met sneeuwbuien of regen in het vooruitzicht gaan we goed voorbereid en warm gekleed vanuit Rheden op pad voor het laatste traject van het Veluwe Zwerfpad. We zijn begonnen in Arnhem en komen na dit traject over de Posbank ook weer in Arnhem uit.

Een cappuccino halen we op station Arnhem en drinken die op in de trein naar Rheden. Een paar honderd meter langs de provinciale weg en dan slaan we af en lopen richting

de schaapskooi. Eerst passeren we nog een manege. Het bos waar we doorheen lopen is prachtig; een waterstroom kabbelt voort langs het wandelpad. Bij de schaapskooi verwonderen we ons over een paar dieren die buiten het hek lopen. Er zijn mensen aanwezig dus gaan we ervanuit dat zij dit goed in de gaten houden. Niet lang na de schaapskooi wandelen we de heide op. Niet in bloei, het is niet het juiste jaargetijde, maar toch een schitterend gezicht die uitgestrekte vlaktes. En afwisselend met een pad dwars over de heide of door een bosrand langszij. Hier en daar groepjes bomen of hoge struiken in het golvende landschap. We dalen eerst af om dan weer via een lange ronde omhoogklauteren voor we bij het restaurant de Posbank uitkomen. Tijd voor een koffiepauze.

Vanuit het uitkijkpunt met overzicht over het heuvelachtige landschap betreden we een voor ons onbekend pad bovenlangs tot we via een steile trap het dal in duiken. Aan het eind van de heide lopen we een bosgebied in. Tussen de bomen ontdekken we een

grazende Schotse Hooglander. We lopen er met een boog zwijgend omheen, we willen niet de aandacht trekken. Het volgende deel gaat over de Rheder- en Worth-Rhederheide. Het tempo zit er goed in. Midden op de vlakte zien we langs het pad een paar stenen, even kijken of dit iets bijzonders is. Al rondkijkend proberen we de brandtoren te ontdekken, daar zouden we toch inmiddels vlak bij moeten zijn. Met GPS kijken wat precies onze locatie is en dat blijkt al ver voorbij de toren te zijn. Waarschijnlijk stond de toren verscholen in het bos op een punt met wegwerkzaamheden en waren we daardoor afgeleid. Dan maar verder op naar Rozendaal.

Vanuit het bos passeren we eerst een kerkhof, komen langs een verbouwde boerderij van waaruit een paar klompenpaden starten en gaan naar de Oranjerie voor onze lunch-moment. Helaas is het pand gesloten, dus lopen we terug naar de boerderij in de hoop daar even op te warmen. Helaas is er alleen een kantoor, we mogen wel even gebruik maken van het toilet. In de tuin van het kasteel Rosendael zoeken we een beschut bankje en eten daar snel

onze boterhammen op. Het is koud en winderig, maar onze benen hebben toch even rust nodig.Langs de Oranjerie lopen we weer verder en betreden een uitgestrekt bos met brede paden. Dit duurt voort tot we vlak voor de A50 bij een Nationaal verstrooiterrein lopen. Aan het eind zien we een bord Via Rosa, een monument voor het onbekende kind met een plaquette met uitleg van o.a. Herman van Veen. Verderop zien we van diverse landen een steenmonument en soms ook namen van kinderen die vergeten, mishandelt of misbruikt zijn. Indrukwekkend, al vragen we ons af of dit bijdraagt aan een verbetering van het probleem.

Na het passeren van de snelweg maken we een omweg voor het pad naar het zuiden buigt en na het oversteken van de A12 Arnhem in zicht komt. Nog even blijkt dat we

een verkeerde afslag hebben genomen en langs de snelweg moeten lopen voor we de tunnel eronderdoor vinden om verder te kunnen. Het laatste stuk door Arnhem gaat door Park Sonsbeek, waar ook het begin van het streekpad doorheen liep. We zijn rond, al hebben we nog een variant en een niet afgemaakt gedeelte te gaan. Dat laatste zijn we van plan op onze volgende wandeldag, om dan het complete streekpad af te sluiten met een tweedaagse voor de D-E-F-variant. We kijken er al naar uit en gaan nadenken over een volgend project.

Alle foto's van Rheden - Arnhem

Dag 12 : Coldenhove - Rheden

Voor onze eerste wandeling dit jaar vertrekken we samen vanuit Arnhem met de trein naar Dieren om daar de bus naar

Coldenhove te nemen. We letten goed op dat we bus 43 richting Apeldoorn pakken. Op het moment dat we halte Coldenhovenweg zien vraag ik de buschauffeur of hij ook naar het Landal park rijdt. Helaas niet, dus op zijn advies besluiten we uit te stappen en te lopen naar het park. Wel met hulp van de gps kaart, want we staan op een drukke weg bij een rotonde. Binnendoor komen we na ca 2,3 km aan in het park en gaan eerst genieten van een kop cappuccino met appeltaart voor we het echte traject gaan lopen.

Als we vanuit het park naar het begin van de route lopen, merken we dat er overal om ons heen bevroren gras en ijslaagjes op het pad liggen. Als we het bos in lopen blijkt

het daar niet anders te zijn. Het tempo gaat naar beneden en we schuifelen om bevroren plassen, zoeken droge stukken langs de rand en letten daarnaast nog goed op om de markering te zien. Die is op dit gedeelte van het traject erg onduidelijk en dat zal verder op de dag nog een paar keer tot twijfel leiden. Het is prachtig in het bos en het ene pad na het andere wisselen we af. Na een aantal kilometer kruisen we het Maarten van Rossempad. Het loopt zelfs een stuk gezamenlijk op. Bij een klaphek is gelukkig duidelijk aangegeven dat wij links af moeten slaan en dat het MvR-pad rechts af gaat.

Het vervolg van het pad door het bos lijkt eindeloos, buigt hier en daar een beetje af, maar de richting naar Dieren is duidelijk. Het wordt na een aantal kilometers ook wat drukker in het bos, we komen weer bij de bewoonde wereld. Op tijd vinden we de afslag naar een bekend punt, de Carolinaberg, waar vele paden samenkomen.

In het midden op een verhoging staat een boom met eromheen een zitbank. Voor rust of vertier van kinderen merken we. Het is te koud om te gaan zitten, dus lopen we verder naar Dieren. Rond het station wordt druk gebouwd, dus is het kronkelen voor we langs het station aan de andere kant van de weg kunnen komen. Op naar de kerk, daar is meestal wel een café/restaurant in de buurt. Een bordje met Orangerie doet ons besluiten daarheen te gaan. Aan het eind van het park staat de Orangerie en we zijn welkom. Geen enkele andere gast, volop keuze om te gaan zitten en ook ca 5 man bediening die voor ons klaar staan. Niet altijd efficiënt, want onze bestelling wordt dubbel genoteerd op een klein kladblokje. Waarschijnlijk wordt het met subsidie draaiend gehouden want dit kan niet uit lijkt ons. De tomatensoep is echter heerlijk en opgewarmd lopen we weer terug langs het station voor het vervolg van het traject.

Voor een deel worden bossen nu afgewisseld met open vlakten. Het bos heeft ook te lijden gehad van de storm. Een knots van een boom is gespleten en ligt op de grond. Een paar meter verder staat een gedenkteken uit de oorlog met de vermelding dat op die plaats een gezin zat ondergedoken maar alsnog is omgekomen. Via een open

plek, waar paarden grazen bereiken we Koepel de Kaap. In de zomer kun je hier een glaasje drinken en genieten van het uitzicht. Nu is het gesloten. Voor we de trap met ca 100 treden afdalen kijken we nog even rond. Vlakbij is de Postbank, daar lopen we over een maandje. Op de trap rent een sportieve man die een aantal keren op en neer gaat. Wij lopen rustig naar beneden en langs een prachtige kam met uitzicht over de heide naderen we de bebouwing van Rheden. Toch missen we nog een afslag op het laatste stukje.

Langs de weg lopen we naar het station en nemen de trein naar Arnhem. Blij dat het weer super was, met een heerlijk zonnetje, en we zonder brokken of uitglijden de eindstreep hebben gehaald. Op loopafstand van het station in het restaurant De Beren laten ons de maaltijd lekker smaken. Een aanrader in ieder geval en een geweldig einde van de Beregezellige dag.

Alle foto's van Coldenhove - Rheden

Dag 11: Loenen - Coldenhove

De weersvoorspelling geeft aan dat we sneeuwbuien, hagel en gladheid op deze wandeldag kunnen verwachten. Stoer als we zijn gaan we het er toch op wagen. Vanuit station Arnhem samen met de trein naar Dieren enn dan bus 43 naar Loenen. Het is een bouwkeet rond station Dieren, dus het is even zoeken naar de bushalte. Achter elkaar rijden de bussen langs de tijdelijke halte. Ook bus 43. Vanuit het bushokje snel de warmte van de bus in want het sneeuwt inmiddels flink. Mijn vriendin merkt na ca 10 minuten rijden op, dat we langs een pannenkoekrestaurant rijden in Rheden en krijgt dan argwaan. We rijden de verkeerde richting uit: naar Arnhem, in plaats van Apeldoorn. Met hulp van de vriendelijke buschauffeur stappen we uit en aan de overkant van de weg in Velp wachten we op de bus die de goede kant op gaat, weer langs station Dieren, en dan verder naar Loenen. Balen van het tijdverlies, maar aan de andere kant zitten we warm en droog in de bus terwijl de natte sneeuw tegen de ramen slaat. Toch niet echt wandelweer.

Als we rond 11 uur in Loenen uitstappen zijn we aan koffie en een warme wafel toe. Het is daarna droog en we zetten er flink de pas in. We lopen Loenen uit en duiken het Loenense Bos in. Hier en daar flinke plassen waar we om heen moeten lopen maar het bos is prachtig. We komen uit bij de Schaapskooi. Deze ligt aan een open grasgebied waarvan de bodem bedekt is met sneeuw. Paaltjes met de geel-rode markering duiken op in de verte, zo kunnen we de richting bepalen om deze vlakte over te steken. Prachtig gezicht dat winterse landschap.

We duiken opnieuw het bos in. Op de buienradar hebben we gezien dat er over een uurtje een front met nattigheid aan komt, sneeuw of mogelijk regen?

Verhalen uitwisselend, daarvoor is zo’n dag ook bedoeld, bereiken we de eerste heidevlakte. Niet in bloei maar wel erg mooi. Langzamerhand dwarrelen de eerste sneeuwvlokken neer en de heide wordt bedekt met een witte laag. Wat een mooi gezicht. Op een heuveltje kijken we om ons heen en genieten van het uitzicht. We vergeten even dat de vlokken ons ook nat maken. Bij de bosrand denken we dekking te zoeken tegen de inmiddels flinke sneeuwbui. Tot we geen markering meer zien en beseffen dat we niet het bos in hadden moeten gaan, maar langs de rand verder moesten lopen. Terug naar de hei en dan verder. Midden op de heide loopt een deel van het pad over een verharde weg. De beschrijving in onze gids geeft aan dat er na ca. 600 meter een afslag moet komen.

Turend door de sneeuwvlokken die ons gezichtsveld deels belemmeren worden we ongerust dat we de afslag zullen missen. Net op tijd zien we rechts een nieuw stuk heide en ook de afslag. Dwars over een smal pad kruisen we de heide tot we bij een bredere weg uitkomen en deze verder volgen. Het laatste stuk langs de rand met doorsteek naar de bosrand blijkt nog een zoekplaatje te zijn. Even een stukje terug, het pad langs een stapel gekapte boomstammen en dan het bos weer in. Het is gelukkig weer wat minder gaan sneeuwen. Kronkelend door het bos lopen we verder. Een bijzonder deel van dit stuk door het bos is de geul waar we langs wandelen. In de diepte zien we een beek met aan weerskanten een houten kantwering.

Even verderop zien we door de bomen vakantiehuisjes opduiken van het park Landal Coldenhove. Daar willen we even bijtanken en besluiten wat we verder zullen doen. Het is nog een flink stuk tot de ingang en de brasserie op het Landalterrein. We klimmen de trap op naar een kraam waar oliebollen verkocht worden. Het is half drie als we de brasserie ingaan. Tijd voor iets warms. Tot onze ontsteltenis zijn beide mobiele telefoons leeg. Gelukkig een powerbank voor de ene om op te laden en bij de keuken een geleende lader voor de andere. Bereik hebben vinden we een must!

Het is nog ca. 10 km naar Dieren. In deze tijd van het jaar is het rond 16.30 bijna donker, onverantwoord om het traject naar Dieren vandaag nog te lopen. Plan is om met de bus via Brunsum terug te gaan naar Arnhem. De serveerster weet niet precies waar de bushalte is dus wagen we het rond 15 uur erop om snel door te lopen om de buurtbus van 15.12 nog te halen. Gokkend om links af te slaan richting de halte stappen we stevig door. Dan zien we ineens de buurtbus aankomen rijden en steken onze hand op. De vriendelijke chauffeur stopt, geeft ons te kennen te gaan zitten en later met de OV-kaart in te checken. Tot onze grote verbazing rijdt de buurtbus het Landal-park in om vlak bij het restaurant te stoppen bij een halte. We hadden daar dus ook in kunnen stappen.
Een klein kwartier later worden we afgezet bij station Dieren en nemen de trein naar Arnhem. Mijn vriendin kent daar aardig de weg en we vinden een gezellig eetcafé, waar we opwarmen en genieten van een glaasje port en een warme hap. Samen berekenen we de komende haalbare loopafstanden van het Veluwe Zwerfpad en maken direct ook twee afspraken voor in het nieuwe jaar. Eerst beiden genieten van een welverdiende kerstvakantie en dan weer gezellig samen wandelen!

Alle foto's van Loenen - Coldenhove

Dag 10 : Hoenderloo - Loenen

Precies 5 maanden na het ongeval met mijn enkel trek ik weer mijn wandelschoenen aan, hoge voor de zekerheid, om met mijn vriendin een vervolgtraject van het Veluwe Zwerfpad te lopen. Het ligt nog te gevoelig om het stuk te wandelen waar ik eind mei mijn enkel gebroken heb, dit "brokkenpaadje" gaan we als afsluiting van alle trajecten van het Zwerfpad doen.

Na een kop koffie op station Arnhem vertrekken we samen met de bus naar Hoenderloo. De bus uit Arnhem vertrekt met vertaging. Gelukkig wachten de bussen in Otterlo op elkaar, zodat we niet een uur hoeven te wachten bij de overstap.

In Hoenderloo centrum is het even zoeken naar de bewegwijzering, maar een lieve oude mevrouw die bekend is in de buurt helpt ons op weg. Even later vinden we de geelrode markering en zetten er flink de pas in. Aan de rand van het dorp passeren we een klein wit kerkje. Dit zou ons bekend voor moeten komen, want hier kruist het Marskramerpad, een LAW die we in 2013 hebben gelopen. Er gaan echter geen bellen rinkelen, blijkbaar worden we vergeetachtig.... De Oude weg lopen we helemaal uit, wandelend langs De Hoenderloop groep – een instituut voor jongerenhulp.

Op zich is het makkelijk lopen door het bos. Af en toe stappen we wat voorzichtiger, als de bodem bedekt is met herfstbladeren. Mooi om te zien maar verborgen kuilen of boomwortels zie je niet goed.
Na een lang recht stuk over de Waterbergse weg komen we uit bij een heidegebied.

Direct al twijfelen we welke afslag we moeten kiezen, het is niet echt duidelijk gemarkeerd. Een paaltje met “kabouter-tekst” bewonderen we even en lopen dan verder. Twee maal links aanhouden volgens de beschrijving. Geen markering meer te vinden. Door de juiste richting aan te houden komen we uiteindelijk terecht bij de afslag met bewijzering die we wel hadden moeten nemen. Het extra loopje over de heide was zo mooi, dus we vinden het niet erg om wat om te lopen. Door de heide vervolgen we het pad tot we opnieuw de bossen in wandelen. Tijd voor een pauze op een bankje in de zon, even genieten en een boterham eten. Lange rechte bospaden volgen. Soms met een fietspad langs het pad waar de markering stond, de vervolg markering was na veel moeite te vinden op een boom langs het fietspad. Niet echt duidelijk! Maar ach, even wat op-en-neer lopen met een heerlijk zonnetje er bij en de herfstkleurige bomen, we zeuren niet.

Uiteindelijk komen we uit bij een pleisterplaats “Woeste Hoeve” waar we een kop koffie willen nemen. Mijn vriendin had op de website een aantrekkelijk assortiment taarten en lunch gezien. Helaas, er was alleen appelstrudel beschikbaar. Deze kon wel warm gemaakt worden en met slagroom erbij. Dat laatste hoefde van ons niet. Koffie kwam redelijk snel, op de strudel was het lang wachten. En deze werd ook nog eens geserveerd met slagroom. Na een opmerking hierover bleek dit niet op het bonnetje te staan, dus zat de slagroom er gratis bij. De strudel bleek taai, zonder mes werd het wat klooien met vork en lepeltje. De smaak was ook niet oké. Uiteindelijk hebben we dit toch maar aangegeven bij de bediende. Geen aanbeveling dus, die Woeste Hoeve.

Vol goede moed en uitgerust gingen we op weg voor de laatste 7 km. Vlak na het verlaten van het restaurant passeren we een oorlogsmonument.

Even aandacht voor het monument en het gedicht wat op de grond gebeiteld was. Over de bedoeling van het gedicht praten we nog na als we de wandeling voortzetten. De snelweg oversteken en wat dan volgt is een prachtig gedeelte van het traject. Het pad loopt langs een spreng, slingert via een oversteek naar een pad op een hoger gelegen deel met prachtig uitzicht op het beekje. Na ruim een km lopen we vast, bosje en bomen versperren de weg. We besluiten het stuk terug te lopen, tenslotte is het een zeer mooi kleurrijk pad waarvan we genieten.

Terug op het hoofdpad blijven we een tijdje langs de beek lopen, herkennen aan de overkant hoe we wel verder hadden kunnen lopen, gaan verder langs de beek tot we even later ongerust opmerken dat er opnieuw geen markering meer te vinden is. Opnieuw een stuk terug, en ja hoor, verborgen en al een stukje van het pad af vinden we de roodgele markering en teruglopend een roodgeel kruis langs het hoofdpad. Beter op de kruizen letten dus! Over een rooster lopen we uiteindelijk het gebied uit, langs een camping en Loenen in.

De bushalte vinden we vrij snel op de kruising bij een restaurant. Onthouden voor het volgende traject. Even via 9292 nagaan welke bus het meest praktisch is voor de thuisreis. Het wordt 70 minuten in de bus naar Arnhem. Onderweg tijd genoeg om het volgende traject te bekijken en enkele data vast te leggen. Na een heerlijke maaltijd bij de Griek gaan we beiden voldaan naar huis.

Alle foto's van Hoenderloo - Loenen

Dag 8 en 9 : Vaassen - Hoenderloo

Het weekend van Hemelvaart staat een twee daagse wandeling gepland en het wordt zomers weer. Genoeg water, zonnebrand en een pet mee. Vanuit Apeldoorn vertrekken we met de bus naar Vaassen. Onderweg is geen koffiestop beschikbaar, dus daar beginnen we mee in Vaassen. Het is 11 uur als we langs kasteel Cannenburch lopen, ons bekend van het Maarten van Rossumpad.

Het eerste stuk langs de weg is wat minder, tot we het bos in duiken. We genieten van de schaduw en de sprengen. Dat blíjft mooi, dus even een fotomoment. Als we het bos uitlopen en een weg oversteken speuren we naar het bospad dat we volgens de gids in moeten slaan. Niet te vinden, dus lopen we op gevoel nog maar een stukje door tot we weer de markering zien. Door het bos en langs weilanden met schapen en lammetjes gaan we verder. Goed opletten want we kruisen het Maarten van Rossumpad.

Verderop gaan we over een wildrooster het Kroondomein Het Loo in. Alle bomen in het domein staan er keurig bij. Slechts een enkele omgevallen boom, heel anders dan we in het Hoge Veluwe park zagen. Er is een keuzemogelijkheid tussen het bronst-pad

of de originele route. Helaas is er geen markering, dus voor we het ontdekken zijn we al een eind gevorderd op het bronst-pad. We tellen de zijpaden tot de afslag naar de Kathedraal, een bronzen kunstwerk. Eerst passeren we nog een hutje langs het pad met een gedenksteen ervoor. Al weten we ongeveer waar de 40 bronzen boomstronken zich moeten bevinden, toch blijkt het lastig te ontdekken tussen de gewone bomen. Het monument heeft de vorm van de kathedraal van Reims. Het was een kado van Koningin Beatrix. Even verder zien we wat volgens ons boekje een grote eik moet zijn met een gedenksteen van Peter Gerrits ervoor. Mijn vriendin weifelt of de eik geen beuk is, maar een imposante boom is het wel.

Na een flinke pauze gaat het laatste deel vandaag door de Hoog Soerensche Bosschen. Heerlijk uit de zon, af en toe een briesje. Goed te doen. Nog voor 16 uur zijn we in onze overnachtingsplaats Hoog Soeren.

We lopen de lange straat Hoog Soeren af op zoek naar nr 8. We besluiten te kijken of ze thuis zijn. Na 2x aanbellen, die we beide niet horen, probeer ik het nog eens met mijn mobiel. Ook geen contact. We besluiten op een van de terrasjes in het dorp wat te gaan drinken en het over een uurtje nog een keer te proberen. Als we net willen plaatsnemen in de boomgaard bij het hotel in Hoog Soeren wordt ik teruggebeld. Onze gastheer is thuis en we zijn welkom. Weer doet de bel het niet maar geklepper met de brievenbus helpt. Tot onze grote verbazing komen we in een klein monumentaal pand. Een keuken, woonkamer, badkamer en zolder met bedden voor ons ter beschikking. Wat een luxe. Een aan te bevelen adres van 'Vrienden op de Fiets'. Na een heerlijk kopje thee gaan we opnieuw naar de boomgaard bij het hotel. Een koud pilsje hebben we wel verdiend. Het eten is voortreffelijk. De dag eindigt met een kopje koffie op de bank hangend voor de buis.

De volgende morgen om 8 uur brengt de gastvrouw een dienblad met een heerlijk ontbijt. Wat een verwennerij. Om 8.45 gaan we vol goede moed op pad, wetend dat we een

erg warme dag tegemoet gaan met veel open heide en zandvlaktes. Ieder stuk met schaduw is meegenomen. Na een prachtig slingerend bospad komen we bij de Asselsche heide. Het pad is goed aangegeven dus dat valt mee. Een deel van de route gaat langs het spoor, halte bij Assel en dan het bos weer in. Erg jammer dat we de snelweg heel duidelijk horen. Op een splitsing zien we een bankje, even afkoelen en wat drinken. Twee huifkarren komen uit het bos. Vanuit het bos wandelen we langs een meertje van afgegraven veen, een schitterende plek. Hadden we

dit eerder geweten dan was dit een betere pauzeplaats geweest.
Een pittig deel door het Caitwickerzand en dan langs en over de snelweg op naar Kootwijk. Op een schaduwrijke plek op een terras tanken we bij met een heerlijke uitgebreide lunch, schoenen uit om de voeten te laten afkoelen. Kijkend in de gids blijkt dat we eerder een stuk van het pad gelopen hebben: onderweg van Harskamp naar Garderen.

We zijn goed uitgerust en energiek wandelen we richting Kootwijkerzand.

Onderweg treffen we nog twee dames die de route in tegengestelde richting lopen. We twijfelen of we de juiste afslag hebben genomen en niet per ongeluk richting Harskamp lopen. Maar nee, we zitten goed. Het oversteken van Kootwijkerzand verloopt beter dan verwacht, de markering is duidelijk. Ook de afslag naar Radio Kootwijk is goed aangegeven. Het is erg warm. Halverwege onder een boom in de schaduw koelen we even af. In de verte zien we het statige betonnen

gebouw verrijzen. Nog een paar afslagen en we komen bij de (gesloten) ingang. In de schaduw op een muurtje gaan de schoenen weer uit, heerlijk. We zijn trots op hoe we het doen ondanks het warme weer. We drinken veel water en zorgen voor voldoende rust en afkoeling. Nog maar 8 km te gaan. Via een bospad komen we opnieuw bij een zanderige vlakte, maar het duurt niet lang voor we weer afslaan naar een smal bospad.
En dan gebeurt het...

Zeer onverwacht klapt mijn enkel dubbel (kuil?) en gil ik van de pijn. Ik voel gelijk dat het goed mis is. Met hulp van een passerende wandelaar (Niels) wordt 112 gebeld. Mijn enkel wordt tijdelijk ondersteund door een boomstronk om de pijn te verlichten. De wandelaar wacht bij de weg op de ambulance. Eerst verschijnt een motoragent, dan nog een en een boswachter. De ambulance is onderweg maar kan deze plek in het bos niet bereiken. Een mountainbiker stopt, stelt zich voor als arts en kijkt / vraagt e.e.a. na om hulp te bieden. Mijn schoenveter wordt losgemaakt, dat geeft wat verlichting. De ambulance blijft aan de weg staan, de verplegers worden met een golfkar naar onze plek gebracht. Na een infuus met pijnstillers en het aanbrengen van een spalk wordt ik in de golfkar getild. Rustig aan naar de weg, hobbels vermijdend. Inmiddels zijn de kinderen geïnformeerd en Klaas is stand-by om me te halen. In het Gelre ziekenhuis in Apeldoorn gaat het snel. Een chirurg checkt de foto's; een kleine breuk Wever A. Er is geen operatie nodig, er wordt een drukverband aangelegd. De enkel is al zo dik dat gips minder geschikt is: het knelt en trombose ligt op de loer. Vervolg: Na een week melden bij een regionaal ziekenhuis voor verdere behandeling.
Geen traject meer deze zomer (:

Alle foto's van Vaassen - Hoenderloo